مطالعه وضعيت عرصه جنگلكاري شده در اراضي ساحلي شهرداري بهنمير مطالعه موردي (پارك جنگلي ميرود)

باتوجه به رشد روزافزون شهرنشيني كه ساختار اكولوژيكي شهرها را دستخوش تغييرات وسيعي نموده، نياز به ايجاد فضاي سبز كلان بهعنوان مهمترين تعديلكننده، آشفتگيهاي زيستمحيطي شهرها ضروري بهنظر ميرسد. پارك جنگلي ميرود در سال 1366 در سطحي به وسعت 200 هكتار با گونههاي اكاليپتوس، توسكا و زربين با هدف ايجاد فضاي سبز شهري و حفاظت از اراضي ساحلي، جنگلكاري گرديد. اين پژوهش بهمنظور تهيه نقشه از عرصه فوق به تفكيك گونه، مطالعه كمي- وكيفي بر روي اين گونهها و پيشنهاد بهترين گونه براي جنگلكاري باتوجه به شرايط اكولوژيك در منطقه صورت پذيرفته 50 متر استفاده شد. همچنين، جهت × است. در اين پژوهش از شيوه آماربرداري پرودن با فاصله مراكز قطعات نمونه 50 0 سانتيمتري سطح زمين در عرصههاي مذكور ( 6 پروفيل) و خارج از آن - مطالعات خاكشناسي، 7 نمونه خاك از افق 30 7/56 – 7/ بين 33 pH (يك پروفيل) برداشت گرديد. بررسيويژگيهاي خاكشناسي منطقه نشانداد كه تمامي عرصه داراي ميباشد، در عرصههاي اكاليپتوس و توسكا بافت سبك و ماسهاي بوده در عرصه زربين نيز بافت خاك سبك و ماسه اي به 69 سانتي متر - / همراه لوم است، ميانگين قطر برابرسينه و ارتفاع كل، درختان اكاليپتوس، توسكا و زربين بهترتيب 40 5 متر، محاسبه گرديد با تجزيه و تحليل صورت گرفته شده / 16 سانتيمتر- 25 / 12 متر و 91 / 23 سانتيمتر- 07 / 12/85 متر، 08 بر خصوصيات كمي وكيفي درختان و ويژگيهاي خاكشناسي تودهها، نتايج نشان داد كه درختان اكاليپتوس در اين پارك از شرايط مناسبتري نسبت به ساير گونهها برخوردار هستند. دليل اين امر مقاومت و سازگاري مناسبتر اين گونه به تغييرات ميزان شوري خاك، حاصل از بالا آمدن آب درياي مازندران نسبت به دو گونه ديگر ميباشد.