مقايسه مناطق چهارگانه جنگل‌هاي شمال از نظر توليد و عرضه فرآورده‌هاي چوبي طي دوره 11 ساله (1388-1378)

جنگل ها به عنوان بخشي از منابع طبيعي تجديدشونده در رشد اقتصادي هماهنگ كشور، نقش تعيين كننده اي ايفا مي كنند كه ضرورت هاي بهره برداري از جنگل ها و توليد چوب در اين راستا قرار دارد و لذا افزايش ميزان رويش جنگل و تامين مواد اوليه صنايع چوب با هدف پاسخگويي به نيازهاي اساسي جامعه به مواد و صنايع چوبي و فرآورده هاي حاصل از آن اهميت مي يابد. در گذشتۀ نه چندان دور مساحت جنگل هاي ايران به 18 ميليون هكتار مي رسيد، تمامي اين جنگل ها ارزش صنعتي ندارند. آنچه كه به عنوان توليد چوب و تأمين مصارف صنعتي قابل بهره برداري مي باشد جنگل هاي شمال كشور است . جنگل هاي شمال به چهار منطقه گلستان، ساري، نوشهر و گيلان تقسيم شده است و فرآورده هايي كه توسط بهره برداران توليد مي شوند شامل گرده بينه، چوب هاي الواري، تراورس، چوب هاي تيري و تونلي، كاتين، هيزم و ذغال مي باشد. در تمام موارد اختلاف معني داري بين حجم توليدات حوزه هاي مختلف مشاهده شد. از جمله عوامل موثر بر حجم توليد و عرضه انواع فرآورده ها، مي توان به تراكم جاده هاي جنگلي، دسترسي به ماشين آلات مكانيزه بهره برداري، نوع فرآورده، شرايط رويشگاه، حجم درختان نشانه گذاري شده، شيوه جنگل داري و كيفيت درختان اشاره كرد. به طوركلي، نتايج تحقيق حاكي از آن است كه حجم توليد و عرضه در حوزه ساري بيش از ساير مناطق بوده و سپس حوزه هاي گيلان، نوشهر و گلستان در رتبه هاي بعدي قرار دارند.