پيش‌بيني فرسايش خندقي با استفاده از سنجنده راداري alos و مدل maxent در حوضه الوند

شواهد نشان مي‌دهد كه سنجش از دور ارزش خود را به‌‌منزله ابزاري قدرتمند در سراسر جهان تثبيت كرده است. سنجش از دور مي‌تواند هزينه‌ها را كاهش دهد و زمان اجراي طرح‌ها را كوتاه كند؛ به‌ويژه با داشتن ديدي جامع از مناطق بزرگ كه دسترسي به آنها دشوار است. هدف از پژوهش حاضر پيش‌بيني فرسايش خندقي، با استفاده از داده‌هاي سنجش از دور و مدل مكسنت (maxent) در حوضه الوند، در بخش غربي استان كرمانشاه است. حوضه الوند، به‌دليل وسعت و آلوده‌بودن به مين و هم‌مرزبودن با كشورعراق، با مشكل دسترسي مواجه است. از سوي ديگر، قالب‌بودن اراضي مارني و نبود پوشش گياهي مناسب باعث چيرگي فرسايش خندقي در منطقه شده است. بر همين اساس، در پژوهش حاضر، با كار تركيبي حاصل از بازديد ميداني و سنجش از دور كه در محيط گوگل ارث انجام گرفت، لايه‌ تحليل مكاني مورد نياز مدل مكسنت تهيه و پهنه مناطق خندقي رقومي‌سازي شد و به‌صورت‌ متغيرهاي مستقل، به مدل معرفي شد. همچنين، براي تجزيه و تحليل سطح زمين، مدل رقومي ارتفاعي رادار سنجنده الوس به‌كار رفت و پانزده لايه محيطي با دقت تفكيك دَه متر به‌منزله‌ متغيرهاي وابسته تهيه شدند. با استفاده از اين مدل كمي و آماري، سه هدف ذيل تحقق يافت: 1. ميزان تاثير هر لايه محيطي با استفاده از آزمون jackknife به‌دست آمد؛ 2. روند بيشترين و كمترين تاثير هر پارامتر، با استفاده از رگرسيون لجستيك، بررسي شد؛ 3. نقشه پتانسيل فرسايش خندقي براي كل منطقه تهيه شد. سپس اعتبار‌سنجي مدل، با استفاده از منحني roc و محاسبه مساحت زيرمنحني(auc) ، صورت گرفت. نتايج به‌دست‌آمده نشان داد موثرترين شاخص در ايجاد فرسايش خندقي مربوط به شاخص ارتفاع، فاصله عمودي از سطح كانال و تجمع جريان است و اعتبارسنجي برابر با auc=0.899 است كه سطح خوب نتايج را نشان مي‌دهد.