توسعه فيزيكي شهر اراك با به كارگيري ويژگي‌هاي طبيعي بستر زمين

شهرها بر بستري ايجاد و توسعه يافته اند كه نيازمند تعاملي مبتني برشناخت ويژگي هاي طبيعي آن ميباشد. در توسعه فيزيكي شهرها توجه به ساختار طبيعي آنها ضروري مي باشد. شهر اراك بر بستري از رسوبات آبرفتي سيلابي، در كنار تجمعي از رسوبات تبخيري و در معرض سيلاب ها قرار دارد. شرايط جغرافياي طبيعي نشان مي دهد كه شهر در وضعيت نامناسبي از نظر بستر طبيعي قرار گرفته است. بنابراين توسعه اين شهر در ارتباط با بسترطبيعي و تعيين نمودن ضخامت رسوبات به مطالعه نياز دارد. هدف از پژوهش آن است كه مناطق مستعد جهت توسعه فيزيكي شهر اراك در آينده مورد ارزيابي قرار بگيرد. بدين جهت شاخص هايي كه براي تجزيه و تحليل مورد استفاده قرار گرفته اند، عبارتند از: لندفرم هاي ژئومورفولوژيكي، اقليم، ضريب زبري ناهمواري، ارتفاع رواناب، عوامل تحت تاثير تكتونيك، كاربري طبيعي و ارتباط شهر با كوير ميقان كه در شمال شهر واقع است. اين بيابان به طور ويژه توسعه شهر را از لحاظ شرايط آب و هوايي تحت تاثير قرار داده است. جهت اولويت بندي مناطق مدل تاپسيس مورد استفاده قرار گرفت. وزن متغيرها توسط نظرات كارشناسان با استفاده از مدل سلسله مراتبي مشخص شد. جهت ارزيابي نتايج مدل، روش نمونه برداري سيستماتيك تصادفي در منطقه در عمق 40 سانتي متر انجام شده است. بررسي رسوب شناختي نشان داد كه منطقه در يك بستر سيلابي قرار دارد كه رسوبات آن توسط سيلاب هاي ناگهاني تجمع يافته است. همچنين نتايج به شناسايي مناطق نامناسب براي توسعه شهري انجاميد كه توسعه شهر در اين نواحي مي تواند ريسك مخاطرات شهري را افزايش دهد.