تحليل و پهنه بندي اثرات اقليم در توسعه گردشگري روستايي شهرستان جهرم با استفاده از شاخص tci

گردشگري روستايي نقش موثري در زمينه سازي توسعه روستايي دارد، و وسيله اي براي تحريك رشد اقتصاد ملي از طريق غلبه بر انگاره‌هاي توسعه نيافتگي و بهبود استانداردهاي زندگي در نواحي روستايي به حساب مي‌آيد. نظر به اينكه بهره برداري از پتانسيل هاي گردشگري هر منطقه مي تواند زمينه اشتغال زايي و توسعه آن منطقه را فراهم نمايد، آگاهي از مزيت ها و محدوديت هاي برخاسته از محيط طبيعي، و از جمله اقليم مناطق و اثرات آن بر توسعه گردشگري اهميت بسيار دارد. در اين تحقيق شرايط اقليم گردشگري شهرستان جهرم بررسي شده است. در اين راستا از پارامترهاي ميانگين بارش ماهانه، ميانگين دماي خشك، ميانگين رطوبت نسبي ، ميانگين حداكثر دما، ميانگين حداقل رطوبت نسبي، ميانگين ساعات آفتابي و سرعت باد ايستگاه سينوپتيك جهرم استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل اطلاعات، داده هاي موردنظر كه در دوره آماري 24 ساله(2010-1987) گردآوري شده اند، در محيطexell بررسي و پردازش شده، و شاخص اقليم گردشگري tci به تفكيك ماه هاي سال محاسبه گرديد، به گونه اي كه بتواند تاثير آسايش اقليمي در جذب توريست را مشخص نمايد. سپس با استفاده از روش هاي درون يابي در محيط نرم افزار arcmap نقشه پهنه بندي tci به تفكيك براي همه ماه هاي سال ترسيم گرديد. نتايج اين بررسي نشان داد كه بهترين ماه ها از نظر دارا بودن شرايط آسايشي براي گردشگران ماه هاي فروردين، ارديبهشت، آبان و آذر با مقادير tci به ترتيب 85، 78، 88 و 86 با دو كلاس عالي و خيلي خوب مي باشد كه بهترين شرايط را از نظر آسايش به خود اختصاص داده اند. در مقابل ماه هاي تير، مرداد و شهريور با مقادير tci به ترتيب 43، 41 و 50 با دو كلاس قابل قبول و حد بحراني از بدترين شرايط آسايشي و بيو كليمايي برخوردارند.