بررسي شيوع آنومالي هاي دندان هاي دائمي در مراجعين درماني ارتودنسي

Prevalence of Permanent Dental Anomalies among Patient

زمينه و هدف: آنومالي هاي تكاملي دنداني جزء مشكلات شايعي مي باشند كه در كودكان ديده مي شود و منجر به اختلالاتي در طول قوس فكين، نحوه قرارگيري دندان ها و اكلوژن بيمار مي شود. اين اختلالات اكتسابي موجب ناهنجاري هاي دنداني، فكي و زيبايي مي گردد و مشكلاتي را در طرح درمان هاي ارتودنسي به وجود مي آورند. براي تشخيص اين موارد معاينات كلينيكي و مشاهدات باليني نمي تواند كافي باشد و نياز به راديوگرافي الزامي است كه از فاكتورهاي كمكي اصلي در تشخيص صحيح و به موقع مي باشد. هدف از اين تحقيق تعيين شيوع آنومالي هاي رشدي- تكاملي سيستم دنداني دائمي به تفكيك نوع آنومالي و تعيين شيوع آنومالي هاي دنداني بر حسب جنس و نوع دندان مي باشد. روش بررسي: اين يك مطالعه توصيفي تحليلي مي باشد كه شامل بررسي پرونده بيماران مراجعه كننده يكساله به بخش ارتودنسي دانشكده دندانپزشكي تهران مي باشد كه از ميان 409 پرونده موجود از بين آنها 331 مورد پرونده قابل بررسي (كامل) انتخاب شدند. فرم هاي اطلاعاتي پرونده بيماران و كليشه هاي پانوراميك بررسي شدند. داده ها با آزمون هاي كروسكال واليس، آزمون فريدمن و آزمون نسبت كاي اسكوئر، مورد تحليل قرارگرفتند. يافته ها: پسران 2% و دختران 3/ 1% آنومالي داشتند. اين اختلاف معنادار نبود. بيشترين آنومالي ديده شده در دختران Congenital missing و در پسران Impaction بود. در كل بيشترين آنومالي ديده شده Congenital missing بود در مقابل آنومالي هاي Supernumarary، Transposition و Fusion ديده نشد. نتيجه گيري: آنومال هاي اكتسابي دنداني وابستگي به جنس ندارد و در افراد تحت درمان ارتدونسي بيشتر مي باشد. اين مشكلات در نژادهاي مختلف شيوع متفاوتي دارد.

Background and Aim: Developmental dental anomalies (DDA) are common problem among children which affect on arch length، dental aligning، and occlusion. These developmental abnormalities reason to dental، jaw and aesthetic disorders. They also provide some difficulties in orthodontic treatment. Dental visit and clinical observation are not sufficient to diagnose the DDA and needs to have radiographs as a major diagnostic factor in an on time diagnosis. The aim of this study was to evaluate of prevalence of DDA in permanent dentition based on panoramic radiographs in both gender. Materials and Methods: This was a cross sectional and descriptive-analytic study. Patients’ documents that were under orthodontic treatment in the School of Dentistry، Tehran university of Medical Sciences in one educational year were gathered. Of 409 documents، 331 complete documents were selected for the study. Data was transferred to check list and then to SPSS software. Data was analyzed by Kruskal wallis and chi-square with the level of significance less than 0.05. Results: Data analyzing showed that 2% of boys and 1.3% of girls had DDA. The difference between gender was nit significant. Congenital missing and impaction were the most DDA in girls and boys respectively wile transposition and fusion were not observed. Conclusion: Developmental dental anomalies have no significant differences between two genders. They are more prevalent in orthodontic patients and depend on race and geographic places.