عنوان مقاله :
فراواني بيماري سلياك در مبتلايان به انواع سوء هاضمه
عنوان به زبان ديگر :
Prevelence of Celiac Disease in Patients with Different Types of Dyspepsia
پديد آورندگان :
قهرماني، رامين دانشگاه علوم پزشكي اراك - دانشكده پزشكي - گروه گوارش , شفائي، سارا دانشگاه علوم پزشكي اراك - دانشكده پزشكي , صدوق عباسيان، علي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده پزشكي
كليدواژه :
سلياك , سوء هاضمه , آتروفي
چكيده فارسي :
بيماري سلياك ممكن است با سوء هاضمه تظاهر يابد. اين مطالعه براي بررسي شيوع بيماري سلياك و همراهي آن با انواع مختلف سوء هاضمه و همچنين، بررسي ضرورت بيوپسي از اثني عشر بيماران مبتلابه سوء هاضمه بدون زخم انجام شد.
روش ها: تمام بيماران مراجعه كننده مبتلا به سوء هاضمه، به دو گروه همراه با زخم پپتيك (زخم معده و زخم اثني عشر) و بدون زخم پپتيك (سوء هاضمه شبيه اختلال حركتي و سوء هاضمه شبيه زخم) دسته بندي شدند. بيوپسي از قسمت ديستال اثني عشر براي تمام بيماران انجام شد و در بيماران داراي آتروفي پرز، آزمون هاي سرولوژي از نظر بيماري سلياك (آنتي بادي ضد گليادين و آنتي بادي ضد ترانس گلوتاميناز بافتي) انجام شد. در پايان شيوع بيماري سلياك و همراهي آن با انواع مختلف سوء هاضمه ارزيابي گرديد.
يافته ها: از 810 فرد مبتلا به سوء هاضمه، 703 نفر دچار سوء هاضمه بدون زخم بودند و 107 نفر زخم پپتيك نيز داشتند. 6 نفر (%5.6) از مبتلايان به زخم پپتيك و 54 نفر (%7.7) از مبتلايان به سوء هاضمه بدون زخم علاوه بر آتروفي پرز، آنتي بادي ضد گليادين يا آنتي بادي ضد ترانس گلوتاميناز بافتي مثبت داشتند كه به عنوان بيمار مبتلا به سلياك در نظر گرفته شدند ولي تفاوت معني داري بين بيماري سلياك و انواع سوء هاضمه پيدا نشد (P>0.05، Odds ratio) بيماري سيلياك در مبتلايان به سوء هاضمه بدون زخم نسبت به بيماران مبتلابه زخم پپتيك 1.4 بود.
نتيجه گيري: در آندوسكوپي مبتلايان به سوء هاضمه بدون زخم، آندوسكوپيست ها بايد به دقت نماهاي دئودنوم را از جهت بيماري سلياك بررسي كنند. اگرچه اين كار به عنوان غربالگري روتين توصيه نمي شود، ولي شايد براي مبتلايان به سوء هاضمه هاي مقاوم، مناسب باشد.
چكيده لاتين :
Background:
All patients with dyspepsia were classified as ulcer dyspepsia
(duodenal ulcer and gastric ulcer) and non-ulcer dyspepsia
(dysmotility-like non-ulcer dyspepsia and ulcer-like non-ulcer
dyspepsia). Distal duodenal biopsy was done for all patients. Then,
specific serologic factors for celiac disease (Anti-Gliadin Antibody
and tissue Transglutamines Antibody) were checked in patients with
villous atrophy. Finally, the prevalence of celiac disease and its
association with different types of dyspepsia were evaluated.
Methods:
Of the 810 patients with dyspepsia, 703 had non-ulcer dyspepsia and
107 had peptic ulcer. Six (5.6%) of the patients with peptic ulcer and
54 (7.7%) of patients with non-ulcer dyspepsia had villous atrophy and
positive Anti-Gliadin Antibody or tissue Transglutamines compatible
with celiac disease, but there was no significant deference between
celiac disease and different types of dyspepsia (P > 0.05). In non-ulcer
dyspepsia, odds ratio for Celiac disease was 1.4, in comparison with
the peptic ulcer
Findings:
During endoscopic examination for non-ulcer dyspepsia, if indicated,
endoscopists should carefully inspect the duodenum for CD findings.
Although, routine serologic screening can not be recommended; it
may be appropriate for the patients with refractory dyspepsia
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان