بررسي علايم عقرب گزيدگي در بدو ورود بيماران به بخش مسمومين

An Epidemiological Study on Scorpionism in Isfahan Province

هدف از انجام اين مطالعه بررسي عوامل پيش گويي كننده عقرب گزيدگي در بدو ورود بيماران به بخش مسمومين بيمارستان بود. روش ها: در يك مطالعه مقطعي، افرادي كه با شرح حالي از عقرب گزيدگي طي سال هاي 88-1386 به بيمارستان نور و خور اصفهان مراجعه كرده بودند، بررسي شدند. روش نمونه گيري به صورت آسان بود. پرسش نامه هاي از پيش طراحي شده توسط پزشكان مركز تكميل گرديد. يافته ها: اكثر افراد مراجعه كننده مرد بودند و در گروه سني 20-30 سال قرار داشتند. بيشترين موارد، مربوط به شهر اصفهان و پس از آن نايين بود. بيشترين ناحيه مورد گزش اندام تحتاني و اكثر موارد گزش توسط عقرب زرد تيره گزارش شده بود. علايم حياتي تمام بيماران در بدو ورود در محدوده طبيعي بود. ساير علايم بيماران به ترتيب شيوع شامل Agitation، خشكي دهان، Dizziness، تشنگي، تعريق، تهوع، Restlessness، لرز، استفراغ، Abdominal distention و Convulsion بود. هيچ مورد شديدي در طول مدت مطالعه مشاهده نشد و هيچ يك از موارد نياز به تزريق داروي Antivenom نداشتند. بيشترين شكايت و عامل مراجعه بيمار، درد موضعي و همچنين ترس و نگراني و عوارض ناشي از آن بود. نتيجه گيري: با توجه به عدم تزريق سرم ضد عقرب، به بازنگري و انجام مطالعات كامل تر در زمينه تجويز سرم ضد عقرب و به طور كلي نحوه اداره بيمار در درمان عقرب گزيدگي در اين نواحي جغرافيايي توصيه مي شود. آرامش دادن به بيمار و برطرف كردن نگراني او و تجويز ضد دردهاي غيرمخدر، از اقدامات اساسي و اوليه در برخورد با قربانيان عقرب گزيدگي در اين منطقه خاص جغرافيايي مي باشد.

Background: The Scorpion is an actual public health problem in several parts of the world; because, either incidence, or severity of envenomation is high and managed with difficulty by health services, or of these two reasons at the same time. Although there have been several studies of scorpionism in many parts of the country, this was the first study of this kind in Isfahan. Methods: The aim of this study was to describe the epidemiology and some common clinical symptoms and signs among humans stung by scorpion in the central province of Iran, Isfahan. The study was conducted in the emergency departments of “Noor” and “Khoor” hospitals between 2007 and 2009. All data were collected by physicians in a researcher-made questionnaire. Clinical signs and symptoms of all the patients presented to the hospital with a history of scorpion envonomation were recorded. Finding: Of all the patients presented to the emergency department after a scorpion sting during the 1.5 years period of the study, 147 patients achieved inclusion criteria. All the patients received supportive therapy and no severe case was reported; so there was no need for long term hospitalization. There was no need for antivenom according to clinical signs and symptoms. All the patients were discharged home a short time after admission and no sequel was notified. Conclusion: According to this study, scorpionism is not of clinical importance in this geographical region, and the most important achievement is that there was no need of antivenom in managing the patients.