بررسي تاثير روش ضدعفوني بيني و حلق با كلرهگزيدين در پيش گيري از عفونت بيمارستاني بعد از اعمال جراحي قلب

The Effect of Nose and Throat Disinfection Method with Chlorhexidine to Prevent from Nosocomial Infection after Heart Surgeries

عفونت هاي بيمارستاني از عوارض مهم جراحي هاي قلب هستند. انواع اصلي اين عفونت ها، در محل عمل يا بصورت تنفسي ظاهر مي شوند. ميزان عفونت هاي محل عمل جراحي قلب از 1 تا 9 درصد و ميزان عفونت هاي تنفسي هم تا دو برابر اين دامنه گزارش شده است. در مطالعات مختلف سعي شده علاوه بر اقدامات معمول آماده سازي قبل از عمل، از روش هاي ديگري نيز جهت جلوگيري از عفونت هاي بعد از عمل استفاده شود. از جمله اين روش ها استفاده از پماد با سيتراسين يا جنتامايسين موضعي، پماد موپيروسين داخل بيني و محلول كلرهگزيدين به صورت غرغره دهاني و داخل بيني بوده است. مطالعه حاضر در نظر داشت تاثير ضد عفوني دهان و بيني با محلول كلرهگزيدين را در كاهش ميزان عفونت هاي محل عمل و تنفسي بعد از اعمال جراحي قلب بررسي نمايد. روش ها: اين مطالعه يك كارآزمايي باليني تصادفي بود كه از سال 1388 تا 1389 در بخش جراحي قلب بيمارستان سينا در اصفهان انجام شد. بيماراني كه به دلايل مختلف تحت اعمال جراحي قلب باز قرار مي گرفتند به طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. در يك گروه آماده سازي براي اطاق عمل به روش معمول صورت مي گرفت و در گروه ديگر علاوه بر آن، ضدعفوني دهان و بيني با محلول كلر هگزيدين 2 دهم درصد هر 6 ساعت يك بار از يك روز قبل از عمل جراحي تا يك روز بعد از آن نيز انجام شد. هر بيمار تا يك ماه بعد از عمل از نظر بروز عفونت هاي بيمارستاني پي گيري مي شد. يافته ها: از 180 بيماري كه وارد مطالعه شدند، 88 نفر از بيماران در گروه شاهد و 92 بيمار در گروه مداخله قرار گرفتند. دامنه سني بيماران از 43 سال تا 77 سال بود. ميانگين سني در گروه مداخله 61.8 سال و در گروه شاهد 61.5 سال بود كه دو گروه باهم تفاوت آماري معني داري نداشتند. تعداد كل عفونت هاي مشاهده شده در گروه مداخله 6 نفر (7%) شامل 2 مورد عفونت محل عمل و 4 مورد عفونت تنفسي بود. تعداد كل عفونت هاي مشاهده شده در گروه شاهد 13 نفر (14%) شامل 7 مورد عفونت محل عمل و 6 مورد عفونت تنفسي بود. تفاوت معني داري در ميزان عفونت هاي بعد از عمل در حالت استفاده يا عدم استفاده كلرهگزيدين وجود نداشت ( (P-Value=0.232در گروه شاهد 9 مورد از عفونت ها (69%) در افراد با بيماري هايي زمينه اي به خصوص ديابت ديده شد و در گروه مداخله 4 نفر (66%) از افرادي كه دچار عفونت شدند، مبتلا به ببيماري زمينه اي بودند. يك مورد فوت در گروه شاهد در بستري مجدد به علت مشكلات هموديناميك و نارسايي حاد قلب رخ داد كه تب و عفونت محل زخم هم داشت. نتيجه گيري: در مطالعه ما با وجود كمتر بودن عفونت ها در گروه مداخله، تفاوت معني داري ديده نشد. در پاره اي از مطالعات بدون در نظر گرفتن حامل بودنS. Aureus در بيني به نتيجه مشابه دست يافته اند. اما در مطالعاتي كه در افراد حاملS. Aureus انجام شده، گه گاه كاهش معني دار در عفونت هاي بعد از عمل يافت شده است.

Background: Nosocomial infections are amongst important complications of cardiac surgical operations. The principal types of these infections appear as surgical site or respiratory infections. The rate of surgical site infections after cardiac surgery has been reported between 1 and 9 percent and the rate of respiratory infections has been up to twice this range. Various studies have attempted to make use of methods to prevent post-operative infections in addition to routine measures of preparation before surgery. Topical application of bacitracin or gentamicin ointment, intranasal mupirocin ointment, oral rinse and intranasal application of chlorhexidine solution are among these methods. The current study aimed to investigate the impact of mouth and nose disinfection with chlorhexidine solution on reduction of surgical site as well as respiratory infections after cardiac surgical operations. Methods: This study was conducted in the cardiac surgery ward, Sina Hospital, Isfahan from 1388 to 1389 as a randomized clinical trial. Patients undergoing open heart surgery entered the study. Patients were randomly assigned to two groups, whereby in one group preparation for operating room was implemented by routine methods and in the other group, mouth and nose disinfection with 0.2% chlorhexidine solution was performed every 6 hours from one day before to one day after surgery, in addition to routine hospital measures. Each patient was followed for signs of infection up to one month after surgery. Finding: From 180 patients were recruited too this study, Chlorhexidine solution was used in 88 patients and 92 other patients who comprised the control group,. The age of patients ranged from 43 to 77 years. Mean age was 61.8 years in case group and 61.5 years in control group. Total number of infections in case (intervention) group was 6 (7%) including 2 surgical site infections and 4 respiratory infections. A total of 13 patients (14%) in the control group were diagnosed with infections including 7 surgical site and 6 respiratory infections. There was no statistical difference I using chlorhexidine (P=0.232). In the case group 4 infections (66%) occurred in patients suffering from underlying diseases specially diabetes and 9 infections (69%) in the control group occurred in patients with underlying diseases. 1 patient in the control group died from acute heart failure during a second hospitalization, who also had fever and wound infection. Conclusion: Despite lower number of infections in the case (intervention) group, there was no significant difference. Some studies have attained similar results not considering nasal S. aureus carrier state. But some studies on S. aureus carrier patients have found meaningful reductions in postsurgical.