آيا تصميم ‌سازي باليني ما مبتني بر بهترين شواهد علمي است؟

Is Our Clinical Decision Making Based on the Best Research Evidence

پزشكي مبتني برشواهد فرآيند دريافت، نقد و به‌ كارگيري نتايج تحقيقات بر بالين بيماران مي‌باشد. با وجود انتشار مقالات متعدد پيرامون ميزان تطابق عملكرد پزشكان با شواهد علمي در ساير كشورها، هنوز مطالعه‌اي در ايران صورت نگرفته است. هدف اين مطالعه، تعيين اين مطلب بود كه چند درصد از خدمات باليني ارايه شده در بخش‌هاي داخلي يك بيمارستان آموزشي منتخب، منطبق با شواهد معتبر علمي است. روش‌ها: پرونده‌ي 103 بيمار كه در مدت يك ماه در هفت بخش داخلي بيمارستان آموزشي الزهرا (س) دانشگاه علوم پزشكي اصفهان بستري شده بودند، وارد مطالعه گرديد. براي هر بيمار دو شاخص تشخيص و درمان اوليه مشخص شد. سپس منابع علمي پزشكي مبتني بر شواهد جهت يافتن كارآزمايي‌هاي باليني، مقالات مروري و راه‌كارهاي طبابت باليني جستجو شد و ميزان تطابق درمان ارايه شده به بيمار با درمان منتخب بر مبناي بهترين يافته‌هاي پژوهشي مبتني بر شواهد محاسبه و استخراج شد. يافته‌ها: بر اساس جستجوي انجام شده 71 مورد (68/9 درصد) از بيماران، مداخلات اوليه‌ي منطبق با سطح يك شواهد علمي و 32 مورد (31/1 درصد) منطبق با شواهد سطح دو علمي را دريافت كرده بودند. هيچ بيماري مداخله‌ي منطبق با شواهد سطح سه دريافت نكرده بود. نتيجه گيري: بيش از نيمي از مداخلات انجام شده در بخش‌هاي داخلي بيماستان آموزشي منتخب، منطبق بر شواهد معتبر علمي بوده است. تكرار اين مطالعه براي ساير رشته‌ها و پزشكان غير هيأت علمي ضروري است.

Introduction: Evidence based practice is an approach to clinical practice which emphasizes the use of best clinical researches as a component of clinical decision making. The aim of this study was to determine the percentage of current clinical decision making and disease management which is based and supported by high-level evidence in an educational hospital located in Isfahan, Iran. Methods: A cross-sectional study was carried on 103 patients who were admitted during one month to seven Internal medicine wards in Alzahra hospital. For each patient, the primary diagnosis and primary treatment were recorded. Evidence based resources were then searched for randomized controlled trials (RCT’s), systematic reviews and clinical practice guidelines to find the best research evidence that the treatments were effective. The main outcome measure was the level of evidence which supports the primary intervention for the primary diagnosis of each patient. Finding: Level I evidence (at least one randomized trial) supported the primary intervention used in 68.9% of internal admissions and level II evidence (convincing non-experimental evidence) supported the primary intervention in 31.1% of admissions. None of patients received intervention with level III supporting evidence. Conclusion: Most patients had received high level supported interventions. It seems that we should repeat this study in other wards. Also it may be recommended to design some educational evidence based practice for non academic physicians.