ميزان تطابق تشخيص هاي باليني و راديولوژيك با تشخيص هاي هيستوپاتولوژيك در ضايعات داخل استخواني ماگزيلوفاسيال در بيماران مراجعه كننده به بيمارستان امام خميني (ره) اروميه از 1389 تا1395

CONSISTENCY RATES OF CLINICAL and RADIOLOGICAL DIAGNOSIS WITH HISTOPATHOLOGICAL REPORTS OF INTRAOSSEOUS LESIONS IN MAXILLOFACIAL REGION IN PATIENTS OF IMAM KHOMEINI HOSPITAL, 2010-2016

پيش‌زمينه و هدف: تشخيص افتراقي صحيح مهم‌ترين گام در درمان ضايعات دهاني مي‌باشد. هر ضايعه‌اي داراي نماي باليني و نماي راديوگرافي اختصاصي مي‌باشد كه به تشخيص كلينيكي آن كمك مي‌كند. هدف از اين مطالعه، بررسي ميزان تطابق تشخيص‌هاي كلينيكال، راديولوژيك و هيستوپاتولوژيك ضايعات داخل استخواني فكين مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي است كه در ابتدا كليه پرونده‌هايي را كه براي بررسي ميكروسكوپي نمونه‌هاي بيوپسي شده از ضايعات دهاني به بخش آسيب‌شناسي بيمارستان امام خميني (ره) اروميه در طي سال‌هاي 1389 تا 1395 فرستاده شده بودند، موردبررسي قرار گرفت. داده‌هاي به‌دست‌آمده در اين مطالعه توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و آزمون كروسكال واليس مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: از تعداد 100 بيماري كه در اين مطالعه موردبررسي قرار گرفته­ اند تعداد 49 نفر مرد و تعداد 51 نفر زن بودند كه به ترتيب برابر با 49 و 51 درصد كل افراد جامعه مي­شود. در 16 درصد موارد تشخيص در روش راديولوژي با تشخيص هيستوپاتولوژيك تطابق نداشته است درحالي‌كه در 50 درصد موارد تشخيص اول با تشخيص هيستوپاتولوژيك منطبق بوده است. تطابق تشخيص اول كلينيكي با تشخيص هيستوپاتولوژيك 47.3 درصد، تشخيص دوم 22.97درصد، تشخيص سوم 6.76 درصد و عدم تطابق به ميزان 22.97 درصد بوده است. تطابق تشخيص اول راديوگرافي با تشخيص هيستوپاتولوژيك به ميزان 50 درصد، تشخيص دوم 29درصد، تشخيص سوم 5درصد و عدم تطابق به ميزان 16درصد مي‌باشد. بحث و نتيجه: با توجه به اينكه تشخيص‌هاي باليني، راديوگرافيك و گزارش‌هاي آسيب‌شناسي مكمل يكديگر مي‌باشد، بنابراين همكاري بين جراح، راديولوژيست و پاتولوژيست موردنياز مي‌باشد.

Background & Aims: A correct diagnosis is the most important step in the treatment of oral lesions. Each lesion has specific clinical and radioghraphy features that help the clinician to reach the correct diagnosis. The aim of this study was to evaluate the consistency rate of the clinical and radiological diagnoses with histopathological reports of intraosseous lesions in the maxillofacial region in patients who referred to Imam Khomeini hospital. Materials & Methods: Individual data and records of all patients whose biopsy specimen was submitted to the departments of oral pathology, Imam Khomeini hospital of Urmia from 2010 to 2016 were evaluated. The data were analyzed by SPSS software version 20 and Kruskal-Wallis test. Results: Of the 100 cases studied, there were 49% men and 51% women. In 16% of the cases, the diagnosis did not confirm to the histopathologic diagnosis in the radiological method, while in the first 50% of cases the first diagnosis was consistent with the histopathologic diagnosis. and 47.3% of the first clinical diagnoses, 22.97% of the second clinical diagnoses and 6.76% of the third clinical diagnoses were confirmed by the pathologic reports while in 22.97% of the cases, none of the clinical diagnoses were consistent with the pathological diagnoses. Also, 22.5% of the first radiological diagnoses, 22.9% of the second radiological diagnoses and 5% of the third radiological diagnoses were confirmed with the histopathological diagnosis while in 16% of the cases, none of the clinical diagnoses were consistent with the pathological diagnoses. Wilcoxon test showed that the radiological diagnosis confirmed with the pathological diagnosis more than the clinical diagnosis. Conclusion: Since there must be an overlap of clinical pathological and radiological diagnoses, there must be effective cooperation among surgeons, radiologists, and pathologists.