تاثير كنترل گلايسميك و مدت ابتلا به بيماري ديابت بر تغيير پذيري ضربان قلب (HRV) در مردان ديابتي مبتلا به نوروپاتي محيطي

IMPACT OF GLYCEMIC CONTROL and DISEASE DURATION ON HEART RATE VARIABILITY (HRV) IN TYPE-2 DIABETIC NEUROPATHY MEN

پيش‌زمينه و هدف: با توجه به اينكه بيماري ديابت با عارضه نوروپاتي اوتونوم در ارتباط مي باشد، لذا هدف از مطالعه حاضر بررسي تاثير كنترل گلايسميك و مدت ابتلا به بيماري ديابت (DD) بر عملكرد سيستم عصبي اوتونوم از طريق آناليز تغيير پذيري ضربان قلب (HRV) مردان ديابتي مبتلا به نوروپاتي محيطي بود. مواد و روش كار: تعداد 53 مرد ديابتي مبتلا به نوروپاتي محيطي، بر مبناي هموگلوبين گليكوزيله HbA1c) %7) و مدت ابتلا به بيماري 10 سال به چهار گروه: گروه I(n = 16 , HbA1c < 7%, DD < 10 years )، گروه (II (n = 13, HbA1c < 7%, DD ≥ 10 years ، گروه (III (n = 10, HbA1c ≥ 7%, DD < 10 years و گروه IV (n = 14, HbA1c ≥ 7%, DD ≥ 10 years تقسيم بندي شدند. پارامتر هاي HRV از طريق اجزاء فركانس محور شامل امواج با فركانس پايين (LF: 0.04–0.15 Hz)، امواج با فركانس بالا (HF: 0.15–0.5 Hz)، امواج با فركانس بسيار پايين (VLF: : 0.0033–0.04 Hz ) و توان كل (TP: 0.04–0.5 Hz) در حالت استراحت اندازه گيري شد. براي آناليز آماري از روش تحليل واريانس دو طرفه استفاده گرديد. همچنين براي تعيين محل تفاوت هاي زوجي از آزمون تعقيبي هاكبرگز استفاده گرديد. يافته‌ها: اثر اصلي HbA1c و مدت ابتلا به بيماري ديابت و اثر تعاملي آنها بر پارامتر هاي TP و VLF معني دار بود. در حالي كه در پارامتر LF و HF تنها اثر اصلي مدت ابتلا به بيماري ديابت معني دار بود. همچنين نتايج آزمون تعقيبي هاكبرگز براي تعيين محل تفاوت هاي زوجي نشان داد بين TP و VLF بيماران ديابتي بر اساس هموگلوبين گليكوزيله و مدت ابتلا به بيماري تفاوت وجود دارد. به طوري كه ميانگين TP و VLF در گروه I (گروه هموگلوبين گليكوزيله كمتر از 7 درصد با مدت بيماري كمتر از 10 سال) نسبت به گروه هاي II، III، و IV بطور معني داري بالاتر بود. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي دهد طول مدت ابتلا به بيماري و كنترل گلايسميك به موقع و شديد، فاكتور هاي كليدي در پيشگيري از ابتلا به نوروپاتي اتونوم قلبي در بيماران ديابتي مبتلا به نوروپاتي محيطي است.

Background & Aims: Type 2 diabetes is commonly associated with autonomic neuropathy. The aim of the present study was to investigate the impact of glycemic control and disease duration (DD) on autonomic nervous function in type-2 diabetic neuropathy men by analysis of their heart rate variability (HRV). Materials & Methods: fifty-three men with diabetes and peripheral neuropathy were recruited and categorized into four groups by HbA1c of 7% and DD of 10 years: group I (n = 16, HbA1c < 7%, DD < 10 years), group II (n = 13, HbA1c < 7%, DD ≥ 10 years), group III (n = 10, HbA1c ≥ 7%, DD < 10 years), and group IV (n = 14, HbA1c ≥ 7%, DD ≥ 10 years). HRV parameters as determined by separate frequency domain components (low frequency: LF, 0.04–0.15 Hz; high frequency: HF, 0.15–0.5 Hz; very low frequency: VLF, 0.0033–0.04 Hz; total power: TP, 0.04–0.5 Hz) were measured at rest. Twoway analysis of variance were used for statistical analysis and Hochbergs Post hoc test were used for determination place differences couple. Results: The main effect of HbA1c, DD and their interactions effect were significant with TP and VLF. While only the main effect of DD were significant with LF and HF. Hochbergs Post hoc test results for determination place differences couple showed that between TP and VLF were different according to HbA1c and DD. So that mean of TP and VLF significantly was higher in group I (HbA1c < 7%, DD < 10 years) than II, III and IV groups. Conclusion: These findings suggest that disease duration (DD) and early and intensive care in glycemic control is a key factor for preventing the occurrence of CAN in type-2 diabetic neuropathy men.