چكيده فارسي :
هدف اين مطالعه، تعيين اعتبار پارادايم شخصيتي در مطالعه و پيش‌بيني كارآفريني بود. روش: اين مطالعه به شيوه علي- مقايسه‌اي و بر روي 120 نفر (60 نفر كارآفرين و 60 نفر غير كارآفرين) كه با روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شده بودند، انجام شد. اين دو گروه، سپس به پرسشنامه‌هاي استاندارد شده انگيزه موفقيت، منبع كنترل، عزت نفس، گرايش به خطرپذيري، نوآوري، استقلال، آغازگر بودن، احساس نسبت به ديگران، رهبري، مسئوليت، پشتكار و انرژي فيزيكي پاسخ دادند. نتايج: نتايج نشان داد كه دو گروه تنها در مورد سه متغير از دوازده متغير شخصيتي: كنترل شخصي، انگيزه موفقيت و انرژي با يكديگر تفاوت معنادار داشتند. نتايج تحليل رگرسيون لجستيك نيز نشان داد كه تنها سه متغير كنترل شخصي، انگيزه موفقيت و مسئوليت توانستند كارآفريني را پيش‌بيني كنند. بحث و نتيجه‌گيري: پارادايم‌هاي شخصيتي در مطالعه كارآفريني، با مسائل و چالش‌هاي جدي مواجه هستند. يافته‌هاي اين پژوهش، ادعاي آن دسته از محققاني را كه از "بحران پارادايم‌هاي شخصيتي" در مطالعه كارآفريني سخن مي‌رانند تأييد كرده است.
