بررسي رابطه بين كيفيت سود و بازده سهام شركت‌هاي پذيرفته شده بورس تهران

بازار سرمايه با هدايت سرمايه‌هاي ريز راكد به فرايند توليد، نقش مهمي را در اقتصاد كشورها ايفا كرده، به عنوان شاخص تب نماي اقتصادي عمل مي‌كند. بنابراين، توجه به مباني اساسي تصميم‌گيري اين نوع بازارها به‌خصوص در ايران كه ادبيات جواني در اين باره دارد، ضروري مي‌نمايد. با نگاهي به ادبيات اين بازار ملاحظه مي‌شود كه سود و زيان، مبناي اصلي بيش‌تر تصميم‌گيري‌هايي چون مدل‌هاي ارزشيابي و قيمت‌گذاري سهام است كه صحت، دقت، قابليت اعتماد، اطمينان و قابليت پيشگويي آن، رابطه مستقيمي با صحت چنين تصميم‌گيري‌هايي دارد. ولي وجود ضعف ونارسائي‌هاي عمده در فرايند تهيه آن، همچون وجود برآوردها، استفاده از روش‌هاي متنوع حسابداري و هموارسازي، نقش مهم تصميم‌گيري آن را تهديد مي‌كند. براي كاهش چنين تهديداتي، تحليل هايي چون كيفيت سود ارائه شده كه به طور خلاصه به درجه نقدينگي، ميزان ارائه محافظه كارانه، دقت و صحت اندازه‌گيري، كاهش ميزان استفاده از برآوردها، قابليت پيشگويي، ميزان اجزاي نرمال و قابليت تكرار آن مربوط است. اين پژوهش نيز كه به بررسي رابطه بين كيفيت سود و بازده سهام شركت‌هاي پذيرفته شده بورس تهران مي‌پردازد با جمع آوري و تحليل شاخص‌هاي كيفيت سود، حكايت از آن دارد كه روابط شاخص‌هاي سود ناخالص، هزينه مديريت فروش، بازده سرمايه به كار گرفته شده و تحقق نقدينگي با بازده سهام در سطح 95 درصد معنا دار بوده، حال آن كه اين رابطه براي شاخص‌هاي حساب‌هاي دريافتني، ارزش مطلق معوقه‌هاي كل، اجزاي غيرعملياتي سود، نسبت سرمايه گذاري مجدد دارايي‌هاي سودآور، تحقق سود، محافظه كاري، موجودي و نقدينگي عملياتي معنا دار نبوده است.