كليدواژه :
پديدارشناسى , تعليم و تربيت , روش‌شناسى , زيست جهان , تجربه زيسته
چكيده فارسي :
تعليم و تربيت امر خطيرى است كه انسان با آن روبه‌رو است. هر نوع تعليم و تربيت علمى، نيازمند
نظريه تربيتى است و بدون آن، تعليم و تربيت بى‌پايه و اساس خواهد بود. پديدارشناسى كه به عنوان يك
ديدگاه فلسفى در قرن بيستم ظهور كرده است، جهان را به شيوه‌اى متفاوت تصوير مى‌كند و به تبع آن، نگاه
خاصى به انسان دارد. با توجه به اين كه تصوير ما از جهان و انسان در چگونگى راه‌يابى به فرايند
«انسان شدن» بسيار اساسى است، اين امر مى‌تواند در طرح نظريه تربيتى مؤثر باشد.
پديدارشناسى نوعى آشكارسازى بنيادى جهان است كه انسان را در زمينه خاصى كه زيست جهان
باشد، لحاظ مى‌كند. اين آشكارسازى، با توجه به ناپايدار بودن وضعيت ها، نياز به تفسير دارد و برخلاف
ديدگاه‌هاى سنتى، نگاه ثابتى به امور انسانى ندارد.
در اين مقاله موضوعاتى چون پژوهش پديدارشناسانه، ماهيت تعليم و تربيت و كاربرد پديدارشناسى در تعليم و تربيت مورد بحث و بررسى قرار گرفته است.
