درآمدي بر سياست‌ پژوهي توليد علوم انساني اسلامي ؛ آسيب‌ها و راهكارها

اقتدار دين در دوران معاصر منوط به كارآمدي آن در عرصه‌هاي مختلف علمي است و پرداختن به مسأله علم ديني به مثابه يكي از مباحث علوم انساني از بنيادي‌ترين مسائل جامعه و نظام اسلامي در ايران است. از اين رو سياستگذاري به منظور دستيابي به توليد علوم انساني اسلامي، امري ضروري به نظر مي‌رسد. توليد علم ديني مستلزم نيل به يك پارادايم ديني است و ايجاد يك پارادايم نيز نيازمند به ايجاد يك جامعه علمي است كه بايد براي نيل به آن سياستگذاري كرد. مراد از سياستگذاري در اين نوشتار، يك برنامه‌ريزي ميان مدت، شامل پارامترهاي آسيب‌شناسي، بستر سازي، گزينش و تعيين اولويت‌هاي آموزشي، پژوهشي و اجرايي، هدف گذاري و تدوين برنامه‌هاي دقيق و منسجمي براي اهداف مورد نظر است. دستيابي به مدلي مقبول و موجه در تبيين علم ديني با توجه به سنجش نظريه‌هاي موجود، جلوگيري از هرج و مرج روشي در پژوهش‌هاي مربوط به علوم انساني اسلامي، زمينه‌سازي براي شناخت، طراحي و تدوين سياستگذاري و براي توليد علم ديني و مهيا شدن براي مديريت درست پروژه توليد علم ديني در ساحت‌هاي گوناگون علوم انساني از اهداف اين نوشتار است.