غلبه بر تراژدي برآمده از مشكلات فوق بدخيم: محدود ساختن منافع شخصي آينده براي بهبود وضعيت تغييرات اقليمي جهاني ( قسمت اول )

Malignant overcome the tragedy arising from the above problems: limiting personal interests for the betterment of the future global climate change

بيشترِ آثار مربوط به سياست گذار ي درخصوص تغييرا قليم در علوم اجتماعي، يا هزينه ها و مزاياي گزينه هاي سياستي خاصي را در مقايسه با مجموعه اهدافي مهم ولي غالباً ناچيز مورد تجزيه و تحليل قرار مي دهند، يا مي كوشند موفقيت ها و شكست هاي گذشته را توضيح دهند. ما معتقديم كه رويكرد «استدلال كاربردي رو به جلو » براي دانشمندان علوم اجتماعي كه مي خواهند به مسأله تغيير اقليم بپردازند، مناسب تر است. ما اين مسأله را مشكلي «فو ق العاده بدخيم » با چهار ويژگي عمده مي خوانيم: فرصت در حال تمام شدن است، كساني كه مسبب مشكلند در پي يافتن راه حل نيز هستند، اقتدار مركزيِ لازم براي پراختن به اين مشكل ضعيف است يا اصلا وجود ندارد، و تا حدودي به همين دليل، واكنش هاي سياستي، آينده را نابخردانه ناديده مي گيرند. تركيب اين چهار ويژگي موجب بروز «تراژدي » سياست گذاري مي شود؛ يعني وضعيتي كه اگرچه كاملا روشن است براي دچار نشدن به تأثيرات آتيِ فاجعه بار بايد هر چه سريع تر كاري كرد اما روش هاي تحليلي سنتي از تشخيص راه حل ها ناتوانند. فائق آمدن بر اين تراژدي، مستلزم توجه بيشتري به ايجاد مداخلات سياستي وابسته به مسير است كه مي تواند «منافع شخصي آيندة ما را محدود كند ». سه سؤال تشخيصي مطرح مي شود كه اين سؤالات تحليل سياستي را به فهم اين موضوع سوق مي دهند كه چگونه ميتوان موجب مداخلات تأثيرگذار شد، مداخلاتي كه از طريق خط سيرهايي پيوسته فزاينده، به مرور حمايت ها را تقويت ميكند و در عين حال بر تعداد افراد و جمعيتي كه تحت پوشش قرار ميگيرند، مي افزايد. ما خصوصا با كمك گرفتن از آثار و نوشته هاي مربوط به وابستگي مسير و البته با وارونه كردن آن به منظور ايجاد واكنش هاي سياستي رو به جلو، موجه بودن چارچوب خودمان براي شناسايي حوزه هاي جديد پژوهشي و راه هاي تازه تفكر راجع به مداخلات براي حل مشكلات فوق العاده بدخيم را نشان مي دهيم.