فربهي يا آماس ؛ تحليل ساختار مقالات (نا) علمي - پژوهشي در علوم انساني

برخي از مقالاتي كه در مجلات علمي - پژوهشي منتشر مي شوند، در عين رعايت ضوابط صوري مقالات علمي- پژوهشي، فاقد جنبه پژوهشي و علمي اند، تا جايي كه خواندن و نخواندن آنها، از نظر علمي يكسان است و چيزي از آنها نمي توان آموخت. حال آن كه اين مسأله خلاف تعريفي است كه از مقالات علمي- پژوهشي به دست داده شده است و بر جنبه بديع و نوآورانه بودن آنها تأكيد شده است. مقاله حاضر با بررسي ده ها مقاله از اين دست، كوشيده است منطق حاكم بر ساختار آنها را به دست آورد. نويسندگان اين مقالات، به سبب يا در كنار نداشتن مسأله پژوهشي واقعي، مي كوشند با به كارگيري شيوه هاي خاصي، همچون منطق تكه نويسي يا كولاژ و تكثير ناموجه منابع، مقالاتي توليد كنند كه جز صورتكي از مقالات علمي- پژوهشي نيستند. در اين نوشته اين منطق آماساندن و فربهي دروغين، تحليل و مؤلفه هاي آن بيان و راه غلبه بر آن، كه توجه به محتواي مقالات در كنار مسائل صوري است، بازگو شده است.