بررسي اثر وجود كشور رقيب و امكان اقدام متقابل در نتايج تحريم ها؛ نمونه موردي تحريم ايران

How rival country and possibility of fight-back strategy affect the consequences of sanction regime: Case of Iran

تحريم ها به عنوان يكي از ابزار سياست خارجي در نظر گرفته مي شوند. مطالعات نظري در مورد تحريم جنبه هاي مختلف اين موضوع را بررسي كرده اند. اما اثر دو موضوع بر تحريم به خوبي بررسي نشده است: اولاً امكان اقدام متقابل كشور تحريم شونده و ثانياً حضور كشورهاي رقيب براي كشور تحريم شونده. براي پرداختن به اين دو نقص از نظريه بازي استفاده شده است. در اين مقاله، شش بازي مطالعه شده است كه در تعداد مراحل، چگونگي محاسبه مطلوبيت ها و حضور يك كشور رقيب با يكديگر متفاوت اند. نتايج نشان مي دهد امكان اقدام متقابل، اين فرصت را به كشور تحريم شونده مي دهد كه محاسبات كشور تحريم كننده را تغيير دهد. چنين امكاني احتمال وقوع تحريم را كاهش مي دهد. با اين حال، حضور يك كشور رقيب اين فرصت را خنثي مي كند و وضع تحريم را براي كشور فرستنده ساده تر مي كند.

Sanctions are considered as a foreign policy tool. Theoretical studies on sanctions have investigated different aspects of the issues. These discussed aspects include the effectiveness of the sanctions and how it affects the behavior of the target country. But the effects of the possibility of first، fight-back strategy for the target country، and second، the presence of rival countries have been discussed unlikely. Game theory is used to address these two deficiencies. Six games which differ in the number of stages، how the pay-offs are calculated، and the presence of a rival country are studied. The results show that fight back ability provides the target with the opportunity to change the sender’s calculation. It also reduces the probability of sanctions. However، the presence of a rival country neutralizes this opportunity and makes it easier for the sender country to put sanctions into force. In addition، a minimum extent of the sanctions was deduced for the sender country to enter a sanctions episode.