نهادگرايي جديد جامعه شناختي ؛ رهيافتي براي تحليل ثبات و تغيير

نهادگرايي جديد جامعه شناختي نهادها را توليد كننده منافع، هويت ها و الگوهاي مناسب كنش در نظر مي گيرد كه خود در زمينه هاي گسترده تر اجتماعي فرهنگي شكل گرفته اند. اين رهيافت با تاكيد بر اولويت فرهنگ، در پي توضيح اين مساله است كه چگونه ساختارهاي اجتماعي، منابع و معناها خلق مي شوند و نتايج با اهميت به بار مي آورند. نوشتار حاضر تلاش مي كند با مرور ادبيات مربوط به نهادگرايي جامعه شناختي، مفاهيم، نظريه ها و ديدگاه اين رهيافت به همساني، هم شكلي و انطباق سازماني، ثبات و تداوم رفتاري، ميدان سازماني، محيط نهادي، ارتباط بين كنش گران (افراد و سازمانها) و محيط و در نهايت سطح تحليل كه مي توانند براي پژوهش هاي اجتماعي و « سرهم بندي » سياسي كاربرد نظري داشته باشند، مورد بحث قرار دهد و با استفاده از مفهوم استراوس الگويي براي تغيير نهادي در چارچوب نهادگرايي جديد جامعه شناختي ارائه نمايد.