رويكرد هرمنوتيكي ابن‌‌‌‌‌سينا به نصوص اعتقادي در اضحويه

رسالۀ اَضحويّۀ ابن‌سينا در‌بر‌دارندۀ ديدگاه هرمنوتيكيِ خاصّي در باب گزاره‌هاي اعتقادي قرآن و روايات است. وي در اين رساله آورده است كه اين گزاره‌ها را عموماً بايد به معناي حقيقي گرفت نه به معناي مَجازي، امّا ظاهر اين گزاره‌ها براي رسيدن به اعتقادات واقعي براي خواصّ حجّت نيست، زيرا دست شرع از آشكار ساختن حقايق اعتقادي براي عموم بسته است. اين مقاله به گزارش، تحليل و نقد اين ديدگاه كه به يك معنا چالشي بزرگ در برابر امكان توليد علم ديني نيز هست، اختصاص دارد. ديدگاه ياد شده كه دستاويزِ مخالفان ابن‌سينا هم قرار گرفته است، افزون بر اشكالاتي كه خود بدان‌ها مبتلاست؛ با ديگر آراي ابن‌سينا نيز سازگار نيست و او در آثار بعدي خود بر آن پايدار نمانده است.