ارائه الگويي براي نهاد تنظيم گر رسانه هاي نوين صوتي تصويري بر پايه روش تصميم گيري پابرجا

A Model for Regulatory Body of New Audiovisual Media Based on Robust Decision Making

با تغيير رويكرد دولت ها از تصدي گري به تنظيم گري و اِعمال حاكميت ملي براي تنظيم فعاليت ها در عرصه هاي گوناگون، نقش نهادهاي تنظيم گر بسيار برجسته شده است. گرچه در عرصه هايي مانند رسانه به ويژه رسانه هاي نوين، دنيا با استفاده از ظرفيت هاي مردمي و بخش خصوصي، از اين مرحله نيز گذر كرده و وارد عرصه تدبيرگري شده كه همان حكمراني رسانه است، همچنان نقش نهادهاي تنظيم گر براي اِعمال حاكميت ملي شايان توجه است. با ظهور پديده همگرايي و كمرنگ شدن مرزهاي حوزه هاي رسانه اي، مخابراتي و فناوري اطلاعات، رويكردهاي گوناگوني براي نهادهاي تنظيم گر لحاظ شده است. در اين مقاله تلاش شده است ضمن مرور ادبيات نظري و الگوهاي گوناگون نهاد تنظيم گر، با استفاده از روش تصميم گيري پابرجا، براي فضاي رسانه هاي صوتي ـ تصويري نوين در كشور الگويي مناسب ارائه شود. داده هاي مورد نياز براي تحليل، از طريق هيئتي از خبرگان و نمايندگان رسانه هاي صوتي ـ تصويري ذي نفع گردآوري شده است. نتايج تحليل ها نشان مي دهد كه با توجه به آينده رسانه هاي صوتي ـ تصويري در كشورمان، الگوي نهاد تنظيم گر همگرا و مستقل از بازيگران موجود، با لحاظ كردن جداسازي خط مشي گذاري و مقررات گذاري از يكديگر و مشاركت مردم در تنظيم گري، الگويي مناسب و پايدار است.

By changing approach of states from welfare states to regulatory states and forcing regulations to different areas، the role of national regulatory bodies would be very important. Though in some areas such as new media، this step is changed and enters to the governance but the roles of the national regulatory body is so important. By emerging Convergence phenomena and blurring the boundaries between media، telecomm and Information Technologies، there are some approaches for national regulatory Bodies. In this paper، after reviewing related literatures and different models، an appropriate model for national regulatory body of new audiovisual media is presented by robust decision making method. All data for analysis is gathered by panels of experts and representatives of stakeholders in the audiovisual media area. Results show that convergent regulatory body which is independent from current players and independent policy maker and public participation in regulation would be appropriate and robust in regards to future of audiovisual media in Iran.