بررسي همگرايي دانشگاه هاي ايراني با مولفه هاي دانشگاه در كلاس جهاني

هدف اين مقاله بررسي همگرايي دانشگاه هاي ايراني با مولفه هاي دانشگاه در كلاس جهاني مي باشد كه دانشگاه علامه طباطبائي به عنوان نمونه مورد مطالعه قرار گرفت. طرح اين پژوهش كمي و روش آن توصيفي از نوع پيمايشي است.ابزار پژوهش پرسش نامه اي محقق ساخته بر اساس مولفه هاي مطرح شده توسط فيليپ آلتباخ ( 2007 ، 2009 ) كه شامل مديريت انعطاف پذير، پژوهش متعادل، آزادي آكادميك، امكانات كافي و منابع مالي ميباشند تنظيم شده است مي باشد.جامعه آماري پژوهش اساتيد دانشگاه علامه طباطبائي م يباشند و حجم نمونه طبق جدول مورگان 127 نفر بوده كه با توجه به تنوع دانشكده ها از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي با تخصيص مناسب بهره برده شده است.نتايج پژوهش نشان م يدهد كه تفاوت ميانگين براي مولفه هاي مديريت انعطاف پذير و پژوهش متعادل، آزادي آكادميك و امكانات مادي معنادار است و ميتوان بيان نمود كه دانشگاه علامه طباطبايي داراي مديريت انعطا فپذير،پژوهش متعادل، آزادي آكادميك و امكانات مادي متوسط مي باشد و تا رسيدن به دانشگاه در كلاس جهاني فاصله دارد.