تفكر انتقادي حلقه مفقوده نظام آموزش عالي: بررسي مهارت تفكر انتقادي دانشجويان و چگونگي آموزش آن از سوي اساتيد

پژوهش حاضر با هدف بررسي چگونگي تفكر انتقادي نزد دانشجويان و آموزش آن از سوي اساتيد انجام شده است . شيوه پژوهش كمي از نوع توصيفي و كيفي بوده است . جامعه آماري پژوهش شامل اساتيد و دانشجويان دانشگاه مازندران بوده است و نمونه آماري دانشجويان به حجم 345 نفربا استفاده از نمونه گيري طبقه اي به تفكيك دانشكده ها انتخاب گرديد و داده ها با استفاده از آزمون مهارت تفكر انتقادي كاليفرنيا جمع آوري شد . نمونه آماري اساتيد 15نفركه به صورت هدفمند و با استفاده از روش نمونه گيري موارد مطلوب انتخاب و داده ها با استفاده از مصاحبه نيمه ساختار يافته جمع آوري شد. يافته ها نشان داده است كه ميانگين مهارت تفكر انتقادي دانشجويان( 7.59)پا يين تر ازحد متوسط (17 )بوده است.نتايج تحليل واريانس نيز نشان داد بين دانشكده هاي مختلف درتفكر انتقادي تفاوت معني دار وجود دارد. همچنين باستثناي تحليل بين دانشكده هاي مختلف در شاخص هاي استنباط و ارزشيابي تفاوت معني دار وجود داشت.يافته هاي حاصل از مصاحبه با اساتيد نيز بيانگر آن است كه آموزش عالي در پرورش مهارت تفكر انتقادي موفق نبوده است. بنظر مي رسد ضعف دانشجويان در تفكر انتقادي مي توانددر ارتباط با كاركرد ضعيف آموزش عالي در برنامه ريزي غني آموزشي و درسي و همچنين بستر فرهنگي جامعه باشد.