شكل گيري عمليات زماني در دانش آموزان دوره راهنمايي

در اين پژوهش چگونگي شكل گيري عمليات زماني در دوره راهنمايي شهر تهران بررسي شد. 1020 دانش آموز ( 510دختر و 510 پسر) پايه هاي تحصيلي اول تا سوم راهنمايي از پنج منطقه اقتصادي- اجتماعي شهر تهران با روش نمونه برداري تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند و آزمون جا به جايي مايعات پياژه) ترتيب توالي رويدادها و مدت زمان(در مورد آنها به اجرا درآمد. تحليل داده ها نشان داد: 1) توانايي قضاوت كودكان در مورد مدت زمان و توالي وابسته به آن با افزايش سن به تدريج افزايش يافت اما هيچيك از آزمودني هاي پژوهش به حد نصاب موفقيت ( 75 %) نرسيدند. 2)بين دو جنس تفاوت معناداري مشاهده نشد. 3) ميانگين نمره هاي ترتيب توالي در مناطق غيرمرفه ( 9، 16) پايين تر از ميانگين نمره هاي منطقه سه بود. 4)مقايسة نتايج كودكان ايراني با همتاهاي خارجي يك تأخير قابل ملاحظه اي را نشان داد؛ تا پايان مرز سني اين تحقيق نه تنها مفهوم ترتيب توالي استقرار نمي يابد بلكه در گستره سني مورد آزمايش، در اكتساب مفهوم مدت زمان نيز كي روند تحولي ناچيز مشهود است. با توجه به عدم وجود تفاوت هاي زيربنايي، مي توان اين يافته ها را به موانع موجود در راه تجربه هاي ارتجالي و تفويض هاي اجتماعي در آموزش رسمي نسبت داد..