اثربخشي آموزش طرحواره درماني به شيوه گروهي بر تعديل طرحواره هاي ناسازگار اوليه دانش آموزان مورد آزار

هدف اين مطالعه اثربخشي طرحواره درماني به شيوه ي گروهي بر تعديل طرحواره هاي ناسازگار اوليه دانش آموزان مورد آزار بود. اين پژوهش آزمايشي و به شيوه پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل اجرا شد. جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانش آموزان پسر مقطع راهنمايي شهرستان نورآباد (دلفان) در سال تحصيلي 93 - 92 تشكيل مي دهند. آزمودني هاي پژوهش شامل 40 نفر از دانش آموزان پسر بود كه از ميان دانش آموزان مدارس راهنمايي شهرستان نورآباد (دلفان)بعد از شناسايي به وسيله پرسشنامه كودك آزاري محمدخاني و همكاران و انجام مصاحبه باليني ساختاريافته به صورت تصادفي خوشه اي چندمرحله اي انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (20 نفر براي هر گروه) گمارده شدند. براي جمع آوري داده ها از مصاحبه باليني ساختاريافته، پرسشنامه كودك آزاري و فرم كوتاه پرسشنامه طرحواره هاي ناسازگارانه اوليه يانگ (YSQ-SF )استفاده شد. نتايج تحليل كوواريانس چند متغيري ( MANCOVA ) نشان داد طرحواره درماني به طور معني داري طرحواره هاي ناسازگار دانش آموزان مورد آزار هيجاني را كاهش داده است ( 001 / P<0). اين نتيجه تلويحات مهمي در زمينه آموزش و ارتقاي بهداشت رواني اين دانش آموزان دارد؛ بنابراين پيشنهاد مي شود اين برنامه درماني هم در مدارس و هم در كلينيك ها ب هعنوان يك درمان همدلانه و مكمل ساير درمان ها براي كاهش عواطف منفي و جلوگيري از شك لگيري طرحواره هاي ناسازگار در دانش آموزان مورد آزار موردتوجه قرار گيرد.