معناشناسي شلايرماخر و مباني انديشه اي آن

دغدغه اصلي هرمنوتيك روش شناختي كه همانند هرمنوتيك روشي معتقد به معناداري متن و تعين قطعي آن صرف نظر از خواننده است و از زمان شلايرماخر به بعد و توسط او اين رويكرد را پيدا كرده و بر خلاف هرمنوتيك روشي كه تنها هويتي فني داشت، داراي هويت دانشي نيز است، يافتن نظام قواعد استنباط معناست. گرانيگاه اصلي اين نظام، تلقي آن از چيستي معناست كه اين تلقي نيز تا حد بسياري منبعث از مباني زيبايي شناختي و رومانتيستي آن است. به دليل اينكه انديشه هاي شلايرماخر در بين ساير انديشمندان اين دانش از محوريت خاصي برخوردار است، شناخت معناشناسي او در شناخت دقيق اين هرمنوتيك بسيار تاثيرگذار است؛ ازاينرو در اين مقاله تلاش شده است به چيستي معنا نزد شلايرماخر كه در دلالت هاي تصديقي ناظر به مفهوم فرديت نزد او و در دلالتهاي تصوري ناظر به مقام كاربرد كلمه است، پرداخته شود. در نظر او، متن كاملاً تجلي فرديت نويسنده است و معناي آن نيز به فرديت او برمي گردد. معناي واژگان نيز هرچند از رهگذر كاربردشان در سياقي خاص معين مي شود، يك وحدت دروني بين همه آنها در كاربردهاي متفاوت وجود دارد كه مي توان آن را روح معناي كلمه ناميد.