حضرت آدم «ع» و گناه در مرتبه عشق

Adam and the Sin in the State of Love

داستان حضرت آدم ع در قرآن مورد توجه اكثر متكلمان و فيلسوفان است. اصولاً شيوه قرآن بر آن است كه مسائل و مفاهيم ذهني و معقولات وراي محسوسات و فراتر از درك محدود بشري را به ياري تمثيل و تشبيه معقول به محسوس بيان نمايد؛ اما بايد توجه داشت كه مواد داستان و ساختار دروني داراي واقعيت است. طبق آيه «وَ عَصي آدَمُ رَبَهُ فَغَوي» (طه: 121) حضرت آدم7 مرتكب عصيان شده است. مفسران با مشرب هاي مختلف كلامي و عرفاني به گونه اي آيه را تفسير مي كنند كه خدشه اي بر عصمت حضرت آدم 7 وارد نشود. با اين وجود باز هم شبهاتي مطرح است كه پاسخ مفسران به حل آنها نمي انجامد. با بررسي دقيق مفردات آيه و استفاده از روايات مي توان گفت اين آيه بيانگر نحوه سير و سلوك آدم ع در دنياست و با عصمت حضرت آدم ع هيچگونه منافاتي ندارد. حضرت آدم 7 در اثر خوردن از درخت ممنوعه و توجه به غير خدا از درگاه الهي رانده شده و نمي تواند مانند پيامبر اكرم ص به مراتب بالاي ولايت دست يابد و عاصي خوانده مي شود.

The story of Adam is noticed by most theologians and philosophers. Quran's method of expression is to explain subjective and rational concepts, which are not sensible and may not be understood by human's limited understanding, using similes – comparing the rational with the sensible - and metaphors; yet it is important to notice that the data and internal structure of the story is real. Adam has committed sin according to the verse "Adam disobeyed his Lord, and went amiss" (Qur'an, 20:121). Qur'an interpreters, from different theological and mystical schools, interpret the verse such that it does not impair Adam's infallibility. There are still some questions unanswered by the interpreters. An exact inspect of the words of this verse and considering the tradition [which explains it] makes it clear that the verse points the method of Adam's mystic journey in the world and is not incompatible with Adam's infallibility. Adam was expelled from God's exalted presence because of eating from the forbidden tree and paying attention to someone other than God and thus cannot achieve the highest levels of vilayah, such as prophet Mohammad (PBUH), and is called disobeyer.