ساختمان داستان‌هاي گلستان سعدي

گلستان سعدي يكي از آثار بزرگ كلاسيك ايران است، كه همواره در طول هفت قرن گذشته، يكه‌تاز ميدان فصاحت و بلاغت بوده است. اگرچه در طول اين مدت مورد تقليد نويسندگان زيادي قرار گرفته و رسيدن به نثر زيباي آن همواره آرزوي دست نيافتني هر نويسنده بوده، اما هم‌چنان ناشناخته مانده است. اگر چه ما همواره نثر زيباي گلستان را ستوده‌ايم و همواره به محتوا و انديشه‌هاي پنهان در آن نگريسته‌ايم، اما تا كنون به شيوه‌هاي داستان‌پردازي اين اثر سترگ نپرداخته‌ايم. يكي از اين موارد شكل يا ساختمان قصه‌هاي گلستان سعدي است. هدف از اين مقاله بررسي ساختمان داستان‌هاي گلستان سعدي و نيز شكل پي‌رنگ (مقدمه، تنه، پايان) در اين قصه‌هاست و اين كه سعدي از چه شكل و ساختماني براي قصه و داستان‌پردازي بيشتر بهره‌ برده است. در اين مجموعه، پس از بيان توضيحاتي براي آشنايي بيشتر باساختار وپي‌رنگ، داستان‌هاي گلستان از دو منظر مورد بررسي قرار خواهند گرفت. در ابتدا شكل پي‌رنگ حكايت‌هاي گلستان كه شامل عناصري چون مقدمه، كشمكش، بحران، اوج و پايان است و سپس ساختمان يا ساختار حكايت‌ها مورد بررسي قرار خواهند گرفت.