بازانديشي در تحقق دفاعيات كيفري اضطرار و اكراه در مصاديق مشتبه

Rethinking Criminal defenses of Necessity and Duress in Dubious Cases

اضطرار و اكراه، همواره در زمره‌ي دفاعيات قابل استناد در رفع مسؤوليت كيفري از اشخاص به شمار مي‌روند. تمييز دو دفاع مزبور از يكديگر به جهت ترتب آثار حقوقي متفاوت بر آنها امري اجتناب ناپذير است. گاه در شمول اين دو دفاع نسبت به برخي مصاديق ترديد به وجود مي‌آيد كه اعمال برخي ضوابط جهت دفع اين ترديد كارساز خواهد بود. اين امر در شرايطي است كه گاه هيچ‌يك از اين ضابطه‌ها كارآمد نبوده و تعلق مصداق به دفاع مرتبط مستلزم استناد به يك اصل است. در اين مقاله، ضمن مفهوم شناسي ضرورت، اضطرار و اكراه، از ثمره‌ي نزاع بحث شده و ضوابط مزبور كه شامل وجود خطر و تهديد، وجود شخص ثالث، تعيين يا انتخاب عمل و اجراي تهديد توسط تهديد كننده، مي‌باشند مورد بررسي قرار گرفته و به اصل اوليه در صورت بقاي ترديد پرداخته شده است. ضمن اينكه نهاد «اكراه موقعيت» كه در حقوق غرب براي برون رفت از اين موارد مشتبه تأسيس گرديده، مورد مطالعه قرار گرفته است.

Duress and necessity have always been considered as a defence in criminal liabilities. Due to different practical legal effects, it seems inevitable to recognize their distinction. As there is in some way uncertainty about the individual inclusion of these two conceptions, it seems effective to apply some rules. Occasionally a rule does not work in the determination of cases and one has to resort to one principle. In this article we attempt to investigate concepts like; zarurat "necessity" and ezterar compulsion" practical effects of discussion and applicable criteria such as danger, threat, existence of third party, determination or selection of act and enforcement of threat by the threatening. Then, we explain how and when one should resort to the original principle, if the hesitation is still present.Meanwhile, this article addresses the western concept of "situational duress" which is established to deal with these sorts of dubious cases.