معيارهاي ارزيابي مصلحت كودك در فقه اماميه، حقوق ايران و كنوانسيون حقوق كودك

Assessment Criteria of the child’s expediency In Imamiyah Jurisprudence, Iranian Law and the UN Convention on the Rights of the Child

اولياي قانوني در كليه‌ي اقدامات مالي و غيرمالي خويش نسبت به كودك مكلف به رعايت مصالح وي مي‌باشند. تعريف «مصلحت» در همه‌ي نظام‌هاي حقوقي توأم با گونه‌اي ابهام تعمدي است تا در شرايط گوناگون قابليت تطبيق پذيري را داشته باشد. اين ابهام در ساحت‌هاي تقنين، قضا و اجرا مي‌تواند پديدار شود و موجب گردد كه ارزيابي مصلحت از چارچوب‌هاي معيني پيروي نكند. اين مسأله در تبيين حدود و ثغور مصلحت كودك، به عنوان ركن اصلي حقوق وي، از اهميت فزون‌تري برخوردار است. از ‌اين ‌رو در اين نوشتار، با هدف ارائه‌ي راهكاري اوليه براي كاستن از اين بي‌قاعدگي وسيع، با تحليل موضع نظام حقوقي ايران با ابتناء بر فقه اماميه و نيز رويه قضايي، و موضع كنوانسيون حقوق كودك با لحاظ ملاحظات كلي كميته حقوق كودك، كوشيده‌ايم معيارهايي كلان براي ارزيابي مصلحت كودك استخراج نماييم. از اين رو در اين مقاله ضمن ايجاد تمايز مفهومي ميان مصلحت با اصطلاحات مشابه، نمونه‌هايي از ضوابط شكلي و ماهوي براي تعيين مصاديق آن پيشنهاد مي‌شود.

In every financial or non-financial actions concerning children, legal parents are bound to observe their child’s prudence. But, "prudence" concept is ambiguous in all legal systems in order to be accommodative in various conditions. This ambiguity can be appeared in the legislative, judicial and executive fields and provoke the assessing of the prudence not be in certain standards. This issue is vital specially in determining the child's prudence ambits as a main element of his right. Hence, for reducing of this vast irregularity, we have represented in this article some elementary solutions by analyzing Iranian legal system, based on Imamieh Feqh and jurisprudence, and also United Nations Convention on the Rights of the Child, based on the general comments of the Child’s Rights Committee and have made an essay to find some major criteria for assessing of child's "prudence". So, in this research some conceptual distinctions between prudence and similar concepts and also some examples of procedural and substantive norms for its instance determining are suggested.