ضرورت فقهي طرح منطقه‌اي عاري از سلاح هسته‌اي: ممنوعيت سلاح هسته‌اي از منظر حقوق بين‌الملل و اسلام

Jurisprudential Necessity of the Nuclear-Weapon-Free Zone Plan: Nuclear Weapons Ban from Perspective of Islamic and International Law

موضوع كنترل تسليحات به ويژه در گونه‌ي اتمي و هسته‌اي يكي از مهم‌ترين مباحث حقوقي جهان معاصر تلقي مي‌شود. برداشت از قواعد مبتني بر منابع و اصول اسلامي به عنوان منبع تعيين و جهت‌دهي به رفتار دولت‌هاي اسلامي در ارتباط با اين‌گونه از تسليحات محل اختلاف است . ممنوعيت يا عدم ممنوعيت استفاده از سلاح‌هاي كشتار جمعي، خصوصاً سلاح هسته‌اي، از پرسش‌هاي اساسي جهان امروز است كه حقوق بين‌الملل و مقررات فراملي تاكنون نتوانسته اند ممنوعيت آن را اعلام نمايند و بر همين اساس هيچ ممنوعيتي در رابطه با توليد و نگهداري و استفاده از اين سلاح‌ها در مقياس عام وجود ندارد. جمهوري اسلامي ايران به عنوان كشوري با قوانين مبتني بر شريعت اسلام ضمن اعلام ممنوعيت توليد، نگهداري و استفاده از اين سلاح‌ها بر اساس انديشه‌هاي فقه اسلامي، طرح خاورميانه‌ي منطقه عاري از سلاح هسته‌اي را ارايه داده است كه بيانگر پيشرو بودن اسلام در اين زمينه است.

Arms control, especially nuclear weapons is considered one of the most important issues in the contemporary world. Islamic position as a form of an Islamic government behavior in relation to such weapons is one of the divisive issues that must be addressed. Prohibition or not prohibition of the use of weapons of mass destruction, especially nuclear weapons, is one of the fundamental questions of international law. So far, no express prohibition has been put on the produce, maintenance and use of these weapons. Islamic Republic of Iran, which it’s law is based on Islamic Sharia, prohibits producing, maintenance and use of these weapons on the basis of the principles of Islamic jurisprudence and thought, which presented by the leader of I.R. of Iran. This position and Fatwa will be compared with international law in this article.