بررسي مواجهة با رنج آزادي اگزيستانسيال و راه هاي گريز از رنج آزادي از منظر اروين يالوم و مولانا

Irvin Yalom and Rumi on Existential Freedom Suffering and its Loophole

پيوند ميان «آزادي» و «رنج» به نحو شهودي روشن نيست؛ زيرا در نگاه اول «آزادي» ظاهراً فقط دربرگيرندة اشارات ضمني مثبت بلاواسطه است اما آزادي روي تيره‌اي دارد كه همراه با رنج وجودي است. آزادي از منظر انسان خالق از لحاظ رواني سرشار از اضطراب است از اين جهت كه ما به عميق‌ترين مفهوم، مسئول خودمان هستيم؛ نه‌تنها براي جهان دروني بلكه براي جهان بيروني نيز مسئول هستيم. تكليف هر فرد تأليف دنيا و انسانيت خويش است. انسان نمي‌تواند از اين مسئوليت و از اين آزادي اجتناب كند. مهم‌ترين عامل رنج‌زا ‌بودن آزادي در انديشة يالوم نوع معرفت‌شناسي اگزيستانسياليستي است كه معتقد است انسان در اين دنيا پرتاب شده است و براي ساخت خويش نه قانوني در اختيار دارد و نه مبدأ ماورايي وجود دارد تا او را راهنمايي دهد، اما در معرفت‌شناسي مولانا هم خدا وجود دارد هم قانون. در اين‌جا آن‌چه باعث رنج‌زا ‌شدن آزادي است نحوة عمل‌كردن به قانون است؛ مسئله اين است كه آيا انسان مي‌تواند در جنگي بي‌پايان تكليف الهي كه همانا آفرينش انسانيت است موفق شود.

The link between ‘freedom’ and ‘suffering’ is not intuitively obvious. At first glance, freedom apparently implies just positive implicit implications, but freedom has a dark side which is associated with existential suffering. From the perspective of the human being, the Creator is psychologically overflowing with anxiety because we are responsible, in deepest sense, not only for the inner world, but also for the outside world. The duty of each person is to make his/her world and his/her humanity. Man cannot avoid this responsibility and this freedom. The most important factor in the suffering of liberty in the thought of Yalom is the kind of existential epistemology based on which man has been thrown into the world and has no pattern or law on which build himself/herself, and there is also no guiding God in this construction. But in the epistemology of Rumi, there are both God and law, and what provokes suffering is how to act on the law.