چكيده فارسي :
در اين مقاله، نويسنده با نگاهي كوتاه به تكوين شعر غنايي در ادبيات فارسي و روند تكاملي آن در قرن هفتم در شيراز به بررسي درونمايه غزليات سعدي و تقسيم‌بندي آن به عاشقانه‌ها و عارفانه‌ها پرداخته و بر آن است كه اگرچه هنوز در تقسيم‌بندي غزل‌هاي سعدي اجمالي وجود ندارد، اما بن‌مايه‌اي مشترك وجود دارد و آن عشق است؛ عشقي كه همگان آن‌را به عنوان دغدغة اصلي شاعر در غزل پذيرفته‌اند.
