نظريۀ تقوم بيكر و نسبت ميان اشياء

Baker’s Theory of Constitution and the Relations between Things

بسياري از اشياء معمولي از اشياء مادي ساخته شده‌اند؛ مثلاً مجسمۀ فردوسي در دانشگاه تهران از قطعه‌اي برنز ساخته شده است. اگر نسبت ميان مجسمه و آن قطعۀ برنز را تقوم بناميم، بسياري از فيلسوفان اين نسبت ميان يك شيء مادي و شيء متقوم به آن را اين‌هماني مي‌دانند. در مقابل، بيكر معتقد است اين دو شيء با يكديگر وحدت واقعي دارند؛ بدون اينكه اين‌هماني ضروري داشته باشند. در اين مقاله، نخست مباني نظريۀ بيكر و تبيين او از نظريه‌اش مطرح مي‌شود. سپس اشكال‌هاي واردشده به اين نظريه ارزيابي مي‌شود. مقاله با اين نتيجه‌گيري خاتمه مي‌يابد كه اين نظريه در تبيين نسبت ميان بسياري از اشياء موفق است؛ اما دربارۀ امور انساني نمي‌تواند ضابطه‌اي براي مشخص‌كردن موارد تقوم ارائه كند.

Many ordinary things are made up of material things. For example, the statue of Ferdousi in the University of Tehran is made up of a particular piece of bronze. Calling the relation between the statue of Ferdousi and that piece of bronze material constitution, many philosophers have claimed that this relation between a material thing and the thing that it constitutes is identity. Baker, in contrast, believes that these things have genuine unity without necessary identity. In this article, I first illustrate the principles of Baker’s theory and his explanation of this relation. Then I will assess the theory against objections. I will conclude that this theory can successfully explain relation between many of material things, but concerning things belonging to human beings, the theory fails to introduce a criterion for constitution.