فيزيكدانان غربي و و مسئله خداباوري

نويسنده مقاله پيش از آنكه به بحث از ديدگاههاي فيزيكدانان غربي دربارهي خداوند بپردازد نگاهي اجمالي به رابطه علم و دين از نظر فيزيكدانان معاصر غربي دارد و در اين رابطه سه ديدگاه: 1- عدم تعارض ميان علم و دين 2- اصالت علم يعني فهم دين براساس علم فيزيك 3- همزيستي مسالمت آميز علم و دين را بيان مي كند. پس از آن وارد بحث اعتقاد به خدا در ميان فيزيكدان غربي مي شود و سه ديدگاه 1- منكران 2افراد بي تفاوت 3- معتقدان به خداوند را طرح و تحليل مي كند و بعد از بيان اين ديدگاهها، جواب هاي معتقدان به خدا را در مورد شبهات منكران خداوند ذكر مي نمايد. نتيجه گيري نهايي نويسنده، اين است كه گرچه در اوايل قرن حاضر با رشد روز افزون علوم تجربي و ثمرات علمي آن در مغرب زمين، تكيه و اعتماد به روشها و محتواي علوم تجربي از ديگر مقولاتي چون فلسفه و خصوصا دين، پيشي گرفت اما در چند دهه اخير بواسطة ارزيابي دقيقتر توانايي و ناتواني علوم تجربي و آراسته شدن جوامع ديني به علوم تجربي، آن دلسپردگي مطلق به روشها و محتواي علوم تجربي تا حدي تعديل شده است. گو اينكه اين سخن به آن معني نيست كه امروزه تئوريها و مدلهاي علمي ضد ديني و ضدخدايي در محافل علمي عرضه نمي شوند با جايگاهي ندارند.