دينداري و تكنيك داري

برخي از كساني كه قدرت با فرصت تعمق در اضلاع و زواياي تكنولوژي جديد رانداشته اند، به سادگي گمان كرده اند كه تكنولوژي جديد و نظام تكنيكي كه تكنولوژي جديد يكي از اركان آن است، در بطن خود معضلي ندارد، ولذا هم مي توان متدين بود و هم مي توان از تكنولوژي جديد كمال استفاده را كرد. مقاله حاضر در جهت ابطال اين ساده انديشي، مي كوشد اولا ديده گان مخاطبين خود را به سوي جوانب وجودي - معرفتي - اجتماعي و اخلاقي تكنولوژي جديد معطوف كرده و عدم امكان جمع فعلي آن را با دين و انسانيت بازگو كند و ثانيا راه حلي ديني براي چگونگي جمع دين و تكنبك عرضه نمايد. اين مقاله از دو قسمت تشكيل شده است كه قسمت نخست آنرا در اين شماره ملاحظه مي فرماييد.