بررسي نقش تعديلگري خلاقيت و نوآوري سازماني در رابطه بين رهبري تحول آفرين و عملكرد سازماني

آنچه موجب عملكرد بهتر و رقابت براي بقا در محيط متلاطم سازمانهاي امروزي مي شود قابليت خلاقيت و نوآوري است كه از طريق منابع انساني امكانپذير است. در اين راستا خلاقيت و نوآوري سازماني مي تواند به عنوان مزيت رقابتي مهم، در سايه رهبري تحول آفرين بر عملكرد سازماني تاثير گذار باشد. هدف اصلي مورد بررسي در اين پژوهش؛ بررسي نقش تعديلگري خلاقيت و نوآوري در رابطه بين رهبري تحول آفرين و عملكرد سازماني است. روش پژوهش از نوع توصيفي همبستگي بوده و جامعه آماري پژوهش شامل كاركنان بانك صادرات مي باشد كه حجم آن 243 نفر مي باشد. تعداد نمونه ي برآورد شده براساس فرمول كوكران 108 نفر مشخص و جهت جمع آوري داده ها از روش نمونه گيري تصادفي سيستماتيك استفاده شده است. در پژوهش حاضر از سه پرسشنامه ي، رهبري تحول آفرين: مك كول-كندي و اندرسون (2002)، خلاقيت و نوآوري سازماني: آنتونسيك و هيريچ (2001) و عملكرد سازماني: موراي و كوتابه (1999)، جهت سنجش متغيرهاي پژوهش استفاده شده است. تحليل داده هاي جمع آوري شده به وسيله نرم افزار آماري علوم اجتماعي (SPSS) و ليزرل (Lisrel) و با روش هاي همبستگي و رگرسيون انجام شده است. نتايج نشان مي دهد كه رهبري تحول آفرين بر عملكرد سازماني از طريق خلاقيت و نوآوري چه مستقيم و چه غير مستقيم تاثير گذار است. همچنين نوآوري سازماني نيز بر عملكرد سازماني تاثير مثبتي دارد.