كليدواژه :
معماري اسلامي , سبك زندگي , اسلام , مسلمان , ايران
چكيده فارسي :
در ادبيات معماري جهان، معماري اسلامي به‌عنوان يك سنت تاريخي مهم و قابل‌اعتنا مطرح شده است. اين سنت براي ايرانيان، جايگاه به‌مراتب بالاتري از صِرف يك سنت تاريخي دارد و به‌عنوان بخشي از هويت معماري در ايران اسلامي شناخته مي‌شود. نظريه‌هاي مختلفي به‌منظور تبيين معماري اسلامي مطرح شده‌اند كه هركدام، به پيروي از روشي كه اتخاذ كرده‌اند، بخشي از مختصات معماري اسلامي را مشخص كرده‌اند، ولي به‌طوركلي، اين نظريه‌ها به‌دليل غفلت از مؤلفه‌هاي عملي و انضمامي‌اي كه به‌طور مشخص مي‌توان آن را در واژۀ «سبك زندگي»خلاصه كرد، قابليت كاربست درست و كارآمد خود را در زيست امروزين مسلمانان از دست داده‌اند. هدف اين مقاله، پس از طرح و نقد نظريه‌هاي مختلف دربارۀ معماري اسلاميِ مطرح در ادبيات پژوهش، بازگرداندن عنصر «سبك زندگي» به معماري اسلامي است؛ عنصري كه به‌نظر مي‌‌رسد حلقۀ گم‌شدۀ نظريه‌هاي معماري اسلامي است و امكان بازگشت معماري اسلامي به متن زندگي اجتماعي ايرانيان را فراهم مي‌كند. «سبك زندگي» به‌عنوان يكي از اصطلاحات معتبر و رايج در حوزۀ روان‌شناسي و علوم اجتماعي، داراي اين قابليت است كه به‌عنوان عنصري كارآمد به تعريف‌هاي معماري اسلامي بازگشته و وجوه كاركردي معماري اسلامي را به آن بازگرداند.
