دولت توسعه‌گرا؛ پيش‌نياز تحقق حكمراني خوب

با درنظر گرفتن طيف معنايي گستردۀ مفهوم «توسعه»، چنين به‌نظر مي‌رسد كه رفع معضلاتي مانند فقر، گرسنگي، ناامني، و درنهايت، برقراري عدالت، در گرو دستيابي به توسعه است. دو دسته از نظريه‌هاي توسعه‌اي كه چگونگي دستيابي به اهداف پيش‌گفته را صورت‌بندي كرده‌اند عبارتند از: «نظريه دولت توسعه‌گرا» و «ايده‌ حكمراني خوب». درحالي‌كه طرفداران دولت توسعه‌گرا دستيابي به توسعه را مستلزم وجود دولتي قدرتمند و داراي قدرت اجرايي فراوان مي‌دانند، طرفداران ايدۀ‌‌ حكمراني خوب، توسعه را در گرو ارتقاي كيفيت حكمراني و ايجاد فضاي اعتماد ميان دولت و شهروندان درنظر مي‌گيرند. اين دو دسته از نظريه‌ها، چالش‌هاي تئوريك عمده‌اي با يكديگر داشته‌اند. اين مقاله، با بررسي اين چالش‌‌ها به اين نتيجه رسيده است كه نظريۀ دولت توسعه‌‌گرا و ايده‌ حكمراني خوب، هيچ‌گونه منافاتي با يكديگر ندارند، بلكه دولت توسعه‌گرا پيش‌نياز حكمراني خوب است.