تأملي معناشناسانه بر «پلوراليسم معنوي» با نظر به آراي كريشنامورتي

Semantic contemplation on "spiritual pluralism" According to Krishnamurti

در غرب امروزي با عنايت به اضمحلال باورهاي ديني، زوال امر قدسي، اصالت فاعل‌شناسا و تحقق سوبژكتيويته و از سوي ديگر، رونق معنويت‌گرايي جديد و افزايش قرائت‌هاي فردي از معنويت، اين سؤال موجه به نظر مي‌رسد كه اگر در اين شرايط پلوراليسم جديدي قوام يابد، به چه معنا و بر چه بنيادي است. به‌زعم نگارنده، كثرت‌گرايي كه از آن با عنوان «پلوراليسم معنوي» ياد مي‌شود، بينشي در راستاي حقانيت انواع قرائت‌هاي معنوي است كه افراد با تجربه‌هاي دروني خويش به دست آورده‌اند و آن را حقيقت معنوي خود قلمداد مي‌كنند. اين نظريه در بستر دو پيش‌فرض شكل مي‌گيرد: نخست اينكه حقيقت معنوي يك يافتۀ فردي و فارغ از هرگونه توجيه بيروني و سازماني است. دوم اينكه براي رسيدن به چنين حقيقتي بايد تمام باورهاي از پيش‌آموخته را تعليق كرد و با درون‌نگري و بر مبناي آگاهيِ‌خودبنيان خويش از زندگي بيروني، حقيقت انحصاري خود را كسب كرد. پلوراليسم معنوي با نظر به آراي كريشنامورتي در باب دو پيش‌فرض گفته‌شده، همچنين با توجه به اوضاع معنوي‌ـ‌معرفتي دوران جديد، دو نكته را تأييد مي‌كند: نخست، صحه بر هر ادعاي شخصي دربارۀ حقيقت معنوي؛ از آن رو كه حقيقت معنوي تنها از دل فرديت شخص ظهور مي‌كند. ديگري، گسترش فزايندۀ قرائت‌هاي معنويت‌گرا؛ از آن رو كه به‌كارگيري چنين رويكردي (نكتۀ نخست) غير از اين را لازم ندارد.

A new pluralism wants to have formidability and in what sense and on what foundations should be? These questions might be posited due to the decline of religious beliefs and sacraments, the realization of subjectivity and on the other hand, the increasing process of new spirituality and the prosperity of individual interpretations of spirituality in West. According to author's view, pluralism which is used as "spiritual pluralism" is an insight into the truthiness of a variety of spiritual readings that people have achieved through their own inner experiences and consider as a spiritual truth. There are two assumptions in the context of this theory. First, the spiritual reality is individual that needs no outside and organizational justification. Second, to achieve such fact, we must suspend all preceding beliefs and try to acquire the exclusive action by introspection and self-knowledge about outer lives. Spiritual pluralism, based on Krishnamurti's view, on these two assumptions and attending to new spiritual conditions reflects two facts: First, it confirms any personal claim about spiritual truth because the truth of the spirituality appears through individuality of the person. Second, it grows different spiritual readings because it is the necessity of adopting such an approach (in the first point).