كليدواژه :
امنيت منطقه اي , نظام هاي امنيت منطقه اي , ژئوپليتيك , غرب آسيا , ج.ا.ايران
چكيده فارسي :
تاريخ امنيتي منطقه موسوم به غرب آسيا نشان مي‌دهد اين منطقه جغرافيايي، بيش از ساير حوزه‌هاي ژئوپليتيكي در شرايط بي‌ثباتي، ناامني، بحران و تعارض قرار داشته است.جنگ‌هاي منطقه‌اي، درگيري‌هاي مرحله‌اي، اختلاف‌هاي سرزميني، بحران‌هاي پايان‌ناپذير و تكرار‌شونده را مي‌توان در شمار عواملي دانست كه ضرورت مطالعه دائمي درباره شاخص‌هاي امنيت منطقه‌اي را اجتناب‌ناپذير مي‌كند. استمرار اين آشوبناكي به همراه پايداري كدهاي ژئوپليتيكي، موجب شده تا منطقه غرب آسيا در شرايط كنوني به يكي از بحراني‌ترين و ناامن‌ترين مناطق جهان تبديل گردد. در اين ميان، پرسش اساسي اين است كه ايران به عنوان يكي از كشورها و بازيگران بسيار تأثيرگذار منطقه، نظم مطلوب خود را در تحقق كدامين شرايط جستجو مي‌كند. ازاين‌رو، اين پژوهش در پي آن است با بازخواني الگوهاي رايج امنيت منطقه‌اي و تناسب آن با شرايط و ويژگي‌هاي منطقه، پس از تبيين شاخص‌هاي و مطلوبيت‌هاي خود، اولويت‌هاي اقدام براي استقرار نظم امنيت منطقه را مشخص نمايد. روش تحقيق بر پايه گردآوري و تحليل اسنادي پژوهش‌ها و ميزهاي تخصصي مرتبط با موضوع بوده و براي اعتبار سنجي يافته‌ها، از تعداد 25 تن از كارشناسان و خبرگان دعوت به همكاري گرديد تا نقطه نظرات خود در قالب گويه‌هاي احصا شده و اولويت آن را مشخص نمايند. اين نظرات در دستگاه نرم‌افزار SPSS مورد تحليل قرار گرفته و نتايج آن بيانگر آن است كه مناسب‌ترين الگوي ايجاد نظم براي ج.ا.ايران بر مبناي «الگوي مشاركتي»، «تمدن و اقتصاد پايه» و با رويكرد «قدرت آفريني نرم» خواهد بود.
