چكيده فارسي :
بحران انزوا در جهان كنوني ما را به ضرورت احياي «دوستي» ره مي‌نمايد؛ دوستي در جوامع كوچك چند نفره؛ دوستي در شهر و سرزمين، دوستي ميان ملت‌ها و دوستي ميان تمدن‌ها و فرهنگ‌ها. بر اين اساس با رويكردي به جايگاه دوست و مراتب دوستي در نزد سعدي، آشكارا مي‌شود كه اين امر براي سعدي به گونه‌اي است كه در لابه‌لاي اشعار خويش با دقتي موشكافانه از آن و مشتقاتش بهره برده، به تعريف آن پرداخته، براي آن شرايطي برمي‌شمارد، انواع آن را توصيف مي‌كند و فراروي و عدول از قوانين و اصول آن را برنمي‌تابد. در اين مقاله كوشيده شده تا ضمن بررسي نگاه مدني به دوستي در روايت‌هاي اسلامي كه در تداوم الگوي ارسطويي دوستي طرح شده و مورد توجه فيلسوفان مشايي بوده و نيز الگويي كه بر اساس نگاه حكماي اشراقي است، به اهميت اين موضوع در نگاه سعدي پرداخته شود.
چكيده لاتين :
The “friendship” crisis in today’s world leads us to the fact that there is need for the revival of friendship. Friendship in small societies, friendship in towns and cities, friendship among nations, civilizations and cultures should all be looked into and resurrected. In order to succeed in this mission, one should pay a tribute to Sa'di and treatment of “friendship” and “friends”. He pays special attention to this subject in his poems and states its conditions, its vast variety and does not stand any violation of its rules and principals. This article aims at assessing the theory of friendship in Islamic narration which a continuation of Aristotle’s model of friendship and has been a point of interest for the Mashaee philosophers and a role model on the of spiritual philosophers like Farabi, Moskooyeh, and Razi, and the importance of Sa'di’s outlook on this subject.
