مطالعه ي ميزان وقوع جرم در محله هاي شهر تهران و تاثير آن بر اعتماد و روابط بين فردي شهروندان

مقاله ي حاضر به بررسي رابطه ي بين ميزان وقوع جرم در محله هاي شهر تهران با مهمترين مولفه هاي سرمايه ي اجتماعي، يعني اعتماد و روابط بين فردي شهروندان مي پردازد. به اين منظور با تعريف اعتماد و روابط بين فردي، رابطه بين وقوع جرم در محله با ميزان اعتماد و روابط بين فردي ساكنان مورد مطالعه قرار گرفت. در يك تقسيم بندي براساس تشابه افراد مبتني بر يك يا چند معيار، مي توان شهر را به محلاتي تقسيم كرد و محدوده مشخصي را براي هر يك از محلات در نظر گرفت و براي ساكنان هر محله هويتي تعريف كرد. اين مقاله با استفاده از داده هاي گردآوري شده توسط پرسشنامه از 10 خوشه محله ي مناطق 22 گانه ي شهري تهران، 5000 پاسخگو را در قالب 500 بلوك انتخاب كرده، صورت پذيرفت. براي تحليل داده ها، از آمار توصيفي، ضرايب همبستگي پيرسون و تحليل مسير استفاده شده است. يافته ها نشان مي دهند كه بين وقوع جرم در محله و اعتماد بين فردي شهروندان رابطه ي معناداري وجود دارد. دلالت هاي كاربردي اين تحقيق توجه بيشتر مديران شهري و انتظامي به امر سازمان يافتگي كالبدي و اجتماعي در محله است. بازسازي بافت هاي فرسوده، نماهاي ساختمان و معابر عمومي، بهبود فضاهاي سبز، نشيمن گاه ها، احداث مراكز تفريحي به عنوان عوامل كالبدي موثر بر كاهش ميزان وقوع جرم، مي توانند نقش تعيين كننده اي در افزايش احساس امنيت و به تبع آن افزايش اعتماد بين فردي و شكل گيري روابط اجتماعي داشته باشند.