تحليل كيفي واسطه گري در بازار مسكن شهر مشهد: رويكردي جامعه شناختي به پديده اي اقتصادي

اين پژوهش به واكاوي تجربه ي زيسته و شناخت ادراك عاملان بازار مسكن از واسطه گري بنگاهداران در اين بازار مي پردازد. پژوهش حاضر از نظر هدف پژوهش اكتشافي، از لحاظ فرايند اجراي پژوهش كيفي و از نظر نتايج پژوهش، كاربردي و از جهت معيار زمان، مطالعه اي مقطعي (1396-1395) است. از تحليل نظام مند مصاحبه ي عميق با 19 نفر از فعالان حوزه ي بازار مسكن در مشهد به روش نظريه ي زمينه اي با رويكرد اشتراوس و كوربين، ابتدا 167 مقوله ي فرعي، پس از چند مرحله كدگذاري، 19 مقوله ي محوري و درنهايت براساس كدگذاري گزينشي پديده ي مركزي «مشاور املاك به مثابه ي واسطه ي اقناعگر» به دست آمد. نتايج تحقيق نشان داد پديده ي مركزي شناسايي شده تحت تاثير مجموعهاي از شرايط زمينه اي شامل «تخصص زدايي از حرفه ي بنگاهداري» و «رونقيابي واسطهگريها در حيات كلان شهري» ، شرايط مداخلهاي متشكل از «فقدان نظارت كافي توسط متوليان» ، «تجربه ي زيسته ي بنگاهدار» و «فقدان شفافيت در اطلاعات بازار مسكن» و شرايط علي شامل «فقدان سرمايه در نزد بنگاهدار» ، «وابستگي اطلاعاتي كنشگران بازار مسكن به بنگاهدار» ، «جايگاه تثبيت شده قانوني» و «دلال مسلكي» بوده است. بر پايه ي بخش ديگري از نتايج، عاملان اجتماعي مورد نظر (بنگاهداران) ، راهبردهايي همچون «اشباع اطلاعاتي» ، «انتقال نقش» ، «جانبداري منفعت طلبانه» ، «پنهان كاري هدفمند» و «به كارگيري روشهاي خلاقانه» اخذ مي كنند كه منجر به پيامدهايي شامل «بازانديشي معطوف به منفعت» و «تاثيرگذاري اغواگرايانه بر بازار مسكن» ميشود.