بررسي تفاوت هاي جنسيتي در انزواي اجتماعي و عوامل موثر بر آن در شهر تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسي تفاوت هاي جنسيتي زنان و مردان در انزواي اجتماعي بوده و در پي تبيين عوامل موثر بر اين تفاوت هاست. روش پژوهش به كار گرفته شده پيمايشي بوده و نمونه ي جامعه ي آماري شامل 300 نفر (181 نفر مرد، 119 نفر زن) از ساكن در شهر تهران، كه 6 منطقه (مناطق 2، 6، 10، 14، 18، 22) با استفاده از نمونه گيري تصادفي طبقه اي و از هر منطقه 50 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي گردآوري اطلاعات در اين پژوهش از پرسشنامه ي استاندارد در قالب 27 گويه استفاده شد كه اعتبار آن با استفاده از اعتبار صوري و اعتبار محتوايي و پايايي آن با استفاده از آلفاي كرونباخ مورد سنجش قرار گرفت. پس از استخراج نتايج پرسشنامه ها، با استفاده از نرم افزار SPSS، محاسبات آماري براي يافتن رابطه ها، تفاوت ها و تبيين ميان متغيرها با استفاده از آزمون هاي همبستگي پيرسون، تحليل واريانس دوطرفه، رگرسيون چند متغيره و آزمون T انجام گرديد. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه جنسيت با برخي از مولفه هاي انزواي اجتماعي (تنوع در روابط و منابع حمايتي در روابط) رابطه ي معناداري داشته، ولي با شاخص كل انزواي اجتماعي كه از مجموع اين مولفه ها به دست آمده؛ رابطه ي معناداري نداشته است. همچنين وضعيت اشتغال، سطح تحصيلات، وضعيت تاهل (دانشجو بودن يا شاغل بودن، تحصيلات بالا و مجرد بودن) عوامل موثري بر كاهش انزواي اجتماعي بودند.