نقش سرمايه ي اجتماعي در توسعه ي محله اي مطالعه ي تطبيقي: محله هاي نيار و سبلان، شهر اردبيل

طي دهه هاي اخير رشد شتابان شهرنشيني، موجب بروز ناپايداري توسعه ي محلات شهري شده است. رويارويي با ريشه هاي اين ناپايداري در مديريت شهري، بدون مشاركت شهروندان و بهره گيري از سرمايه ي اجتماعي، امري دشوار است. هدف پژوهش، شناخت ميزان تاثيرگذاري سرمايه ي اجتماعي بر توسعه ي محله اي است. روش تحقيق از نوع توصيفي- تحليلي است. براي گردآوري داده ها از روش پيمايشي (پرسشنامه) استفاده شده است. از 21 نماگر در بعد سرمايه ي اجتماعي و 15 معيار در بعد توسعه ي محله اي براي سنجش روابط، استفاده شده است. براي تجزيه و تحليل داده ها، از آزمون هاي آماري پيرسون، رگرسيون، تحليل مسير و T مستقل، در نرم افزار SPSS، استفاده شده است. جامعه ي آماري شامل ساكنان محل هاي نيار و سبلان در شهر اردبيل هستند. براي تعيين حجم نمونه از روش كوكردان و براي نمونه گيري از روش تصادفي سيستماتيك منظم، استفاده شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهند كه در هر دو محله، بين سرمايه ي اجتماعي و توسعه ي محله اي رابطه ي قوي وجود دارد. از نظر شاخص هاي مشاركت، پيوند همسايگي، شبكه ي اجتماعي و كيفيت كالبدي بين دو محله، تفاوت معنادار است و از نظر ميزان رضايتمندي عمومي، تفاوت معنا دار نيست. در پايان بر مبناي يافته هاي پژوهش، پيشنهادهايي ارائه شده است.