كاوشي در پيوستگي قول و عمل، در نهج البلاغه

An Exploration into the Interconnectedness of Speech and Action in Nahj al-Balāgha

مباني نظري مكتب اسلام در تمام ابعاد حيات بشري، سبك زندگي ويژه اي را به نمايش مي گذارد كه با پياده سازي آن، سعادت دنيوي و اخروي همگان تضمين خواهد شد. از جمله مباني نظري اسلامي، مباني اخلاقي است كه يكي از ضروري-ترين گزاره هاي آن، «قول توام با عمل» مي باشد. اميرمومنان علي همواره بر پايبندي به اين اصل مهم، توصيه فرمودند. اين پژوهش با عنايت به اين مهم، با روش توصيفي- تحليلي، اصل «پيوستگي قول و عمل» را ضمن بيان اشارات صريح و غيرصريح امام علي در نهج البلاغه، مورد واكاوي قرار داده و سپس، ضرورت آن را تبيين كرده است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه قِوام و نيز حفظ سلامت تمامي حوزه هاي زندگي بشري اعم از حوزه علمي، ديني، اقتصادي، سياسي و اجتماعي، منوط به رعايت اصل اخلاقي «همراهي قول و عمل» و نهادينه شدن آن در جامعه مي باشد. پايبندي عملي افراد نسبت به تعهدات اجتماعي، سياسي و تجاري، راهكار بسيار مناسبي براي نهادينه شدن آن است.

The theoretical principles of the Islamic school of thought demonstrates a special lifestyle in all dimensions of human life، by whose implementation the happiness of this world and the world to come would be guaranteed for all people. Included in the Islamic theoretical principles are the ethical principles and one of its most essential propositions is the “speech accompanied by action”. Amīr al-Mu’minīn ‘Alī (A.S.) has constantly recommended this important principle. Taking this important issue into consideration، the present article has with the descriptive-analytical method explored into the principle of the “interconnectedness of speech and action” while stating the explicit and implicit allusions of Imam ‘Alī in Nahj al-Balāgha and then explained its necessity. The outcomes of this research suggest that the consistency and maintenance of the well-being of human life in all its fields، including the scientific، religious، economic، political، and social fields are dependent upon the ethical principle of “accompaniment of speech and action” and its institutionalization in society. People’s practical abiding by the social، political، and commercial commitment is a very suitable working method for its institutionalization.