بررسي تحليلي هويت و مباني انسان شناختي توسعۀ اجتماعي مدرن بر اساس انديشۀ اسلامي

هدف: هدف محققان در اين مقاله، اثبات و بيان اين نكته بود كه الگوي توسعۀ اجتماعي مدرن نمي تواند به عنوان يك الگوي موفق و كارامد مطرح شود. روش: اين مقاله به روش كتابخانه اي تدوين شده است. يافته ها: يكي از ابعاد گسترده و مهم توسعه، بعد اجتماعي آن است كه به معناي ايجاد بهبود در وضعيت افراد يك جامعه و حركت به سوي زندگي سعادتمندانه بيان شده است. از آنجا كه توسعۀ اجتماعي نسبت به ساير ابعاد توسعه از وجه انساني بالاتري برخوردار است، بنابر اين، مباني انسان شناختي توسعۀ اجتماعي مدرن، اثر جهت داري بر اين بعد از توسعۀ مدرن گذاشته و مسير آن را طوري معين ساخته كه آن را در تقابل كامل با توسعۀ اجتماعي مد نظر اسلام قرار داده است. نتيجه گيري: در توسعۀ اجتماعي مدرن، پيامدهايي از جمله: جانشين شدن قانون و قراردادهاي اجتماعي به جاي شريعت و وحي الهي، فردگرايي و اولويت منافع فرد نسبت به جامعه، علم زدگي و اعتقاد به شأن محوري براي علم، تراكم ساختار و معرفت و از خودبيگانگي در انسان، منجر به ايجاد بحران هاي زيادي در جامعۀ مدرن غربي مانند بحران عقلانيت، بحران كارامدي و شكاف طبقاتي شده است.