كليدواژه :
اوستا , متون پهلوي , ادبيات فارسي , ماهيّت , پري , جن
چكيده فارسي :
ماهيت پري در منابع و مراجع فارسي، مبهم و درهم آميخته است. يونانيان، ايرانيان دورۀ باستان و ايرانيان
بعد از اسلام، هركدام باورهاي خاصي در باب پري داشته اند. تداخل اين باورها، سبب ابهام ماهيت و
مدلول پري در اذهان گرديده است. هدف اين نوشتار، به دست دادن تصويري روشن از ماهيت پري است
كه به درك و فهم بيشتر و صحيح تر از متون ادبي و ديني و تاريخي كمك خواهدكرد. براي اين كار،
مدلول اين واژه از قديم ترين ايام تا دورۀ جديد، در منابع مربوط مورد مطالعه قرارگرفته و مدلول و ماهيت
آن در دورۀ باستان و مدلول و ماهيت و معاني حقيقي و مجازي آن در ادبيات فارسي، نشان داده شده
بر اين اساس بر اين اساس پري در دورۀ باستان، موجودي اهريمني، شرور و دشمن روشنان و مزديسنان بوده و انواعي داشته است. از دورۀ باستان و ميانه كه به ادبيات فارسي رسيده، از موجودي شرور و منفي به موجودي مثبت و نيكوكار تغيير ماهيت داده است
پري در ادبيات فارسي عمدتا بر جن مسلمان اطلاق شده كه موجودي مومن و نيكوكار است . مي توان گفت كه پري، تنها واژۀ بدبختي است كه خوشبخت
شده است، چراكه از تاريكي به روشنايي، از زشتي به زيبايي، از بدكرداري به نيكوكرداري و از ياوري
اهريمن به پيروي از يزدان رسيده است. نتيجه اينكه هم آموزه هاي اسلامي مثبت گرا بوده و هم زبان
فارسي، ظرفيت مناسبي را براي گنجاندن انديشه ها و تصورات نو در قالب واژه هاي اصيل خود داشته است
چكيده لاتين :
The nature of ''Pari'' in Persian reference sources is vague and complicated. The Greeks, the ancient Iranians, and the post-Islam Iranians had their own special beliefs about Pari. The interference of these beliefs has led to the ambiguity of its nature and signified in the minds of many. This study aims at giving a clear image of the nature of Pari, helping a better and a more accurate understanding and comprehension of literary, religious, and historical texts. For this purpose, the signified of this word, from the oldest times to the present, has been studied in relevant sources; its referent and nature in ancient times; and its referent, nature, literal meaning, and figurative meaning in Persian literature has been represented. With this in mind, In ancient times, Pari was an evil, foul creature and an enemy of Roshanan (the stars) and Mazdisnan (Zoroastrians), which had many types. Reaching the Persian literature from the ancient and medieval times, Pari changed its nature from an evil, negative creature to a righteous, positive creature. In Persian literature, Pari is mostly referred to as ''the Muslim jinn'', a devout, righteous creature. It can be said that ''Pari'' is the only misfortunate word which has found luck, as it has reached light from darkness, beauty from ugliness, right-doing from wrong-doing, and obedience to God from helping the devil. The result is that Islamic teachings have been positivist, and the Persian language has had a proper capacity for the inclusion of new concepts and ideas in the form of its original words.
